Voetbalster Nancy Loth speelde een aantal jaren bij v.v. Nieuw-Roden in de eredivisie zaal bij KTP en ook op het veld in de 1e klasse. Dit nieuwe seizoen werd de 27 jarige blondine profvoetbalster in Italië en speelt daar nu in de Serie A in de zaal. De eredivisie van Italië. Wij zijn wel benieuwd hoe het nu met Nancy gaat in het buitenland en hoe het allemaal ooit als voetbalster begon.

 

"Er zijn vele wegen die naar Rome leiden"  

 

Van veldvoetbal naar strandvoetbal en zaalvoetbal. Het kan allemaal in ons kleine landje. Nancy Loth is sinds dit nieuwe seizoen  als zaalvoetbalster actief in Italië in de serie A. Tot 2018 kwam zij onder andere uit voor eredivisieclub  SC Heerenveen. Met 75 wedstrijden in het eerste team, zette zij een mooie mijlpaal neer. Maar bij SC Heerenveen ging het niet zonder slag of stoot ze moest keihard vechten voor haar plek. Ze werd zelfs na 2 jaar spelend in het eerste team, terug gezet naar het belofteteam. Een figuurlijke harde klap in het gezicht kun je wel stellen voor Nancy.

 

“Ga uit van je eigen kracht”

 

Als je Nancy een beetje kent, weet je dat ze een doorzetter en een vechter is. Ze zocht naar verschillende manieren om weer terug te komen: sterker, zekerder en fitter. Het eerste waar ze mee in aanraking kwam was het ECO-Coachen, door John van Apeldoorn. Hij bracht haar naar de turnzaal en nam haar mee op een mentaal avontuur. Hier in leerde zij vooral eigen keuzes te maken. Keuzes die een ander misschien afkeurt en niet helemaal begrepen wordt, maar waar Nancy zich goed bij voelt. Keuzes maken voor jezelf en realistische doelen stellen, zowel op korte als lange termijn. De doelen hielpen haar weer terug te komen in het eerste team van Heerenveen.

 

“Meer druk, waardoor je sneller moet handelen”

 

Wat ook erg hielp was het zaalvoetbal. Ze ging zaalvoetballen in de hoofdklasse bij Futsal Heerenveen. Dit deed ze buiten de trainingen om bij SC Heerenveen. Ze kwam zo nog vaker in situaties waar ze onder druk kwam te staan en nog sneller moest handelen. Hierdoor werd haar bal behandeling nog beter en hier profiteerde ze ook op het veld van.

 

“Genoeg is genoeg”

 

Na 10 wedstrijden weer 90 minuten gespeeld te hebben dwong de trainster van Heerenveen Nancy tot een keuze: in het eerste spelen of zaalvoetballen. Haar prestaties op het veld zouden er onder lijden terwijl ze toch de volle  90 minuten lang speelde. Nancy stond voor een moeilijke keuze en besloot dan ook niet meer in het eerste te spelen, omdat zaalvoetballen haar op dat moment veel meer plezier op leverde dan voetballen bij SC Heerenveen. Ze had onder andere bij ECO-Coachen geleerd dat je anderen niet kunt veranderen, alleen jezelf. En plezier is de basis van alles, zonder plezier kun je niet presteren. 

 

 “Open staan voor nieuwe kansen”

 

Na een jaar voetballen bij VIOD (veldvoetbal,hoofdklasse) en KTP Nieuw-Roden (zaalvoetbal, eredivisie), besloot Nancy om naar Spanje te gaan, als au pair, maar ook om te voetballen bij Lorca Feminas. Deze club speelde Segunda Divisíon, op het één na hoogste niveau in Spanje. Dit was leuk voor een jaar, maar niet het topsport klimaat en de ambitie die Nancy zocht. Na veel geleerd te hebben en nieuwe ervaring op te hebben gedaan, keerde ze terug naar Nederland en ging voetballen bij v.v. Nieuw-Roden op het veld en weer in de zaal.

 

“Bah, zand tussen me tenen”

 

Met KTP Nieuw-Roden startte ze een nieuw avontuur, beachsoccer! Haar allereerste dag vergeet ze nooit weer.  Koud, regen en wind en in Scheveningen. Als er iets is waar Nancy een hekel aan heeft is het koud weer. Maar met mooi weer zou de accommodatie prachtig zijn voor haar. Toch vond Nancy al snel het “spelletje” in het zand erg leuk, want dit lag zeker in haar straatje. Strijden, omschakelen en bikkelen. Aan conditie en strijdlust heeft Nancy geen gebrek. Na een wel bewogen zomer met veel nachtwerk, beachsoccer en onder ander bootcamp geven  ging Nancy terug naar SC Heerenveen. 

 

 “Nieuwe ronde, nieuwe kansen”

 

Terug kerend bij SC Heerenveen, de club waar het allemaal begon. Met een nieuwe trainer en voor 90% een nieuw team. Ook dit ging helaas niet van een leien dakje en Nancy had het zich dan ook heel anders voorgesteld. In de eerste competitie wedstrijd, na 20 minuten viel Nancy al  geblesseerd uit met een hamstringblessure in beide benen. Heeft de zomer met vooral 3/4 nachten werken toch een enorme impact gehad? Nancy en Heerenveen hebben heel veel geduld moeten hebben voor ze weer volledig inzetbaar was. Pas na de winterstop kon Nancy weer voetballen als een belangrijke centrale verdediger en heeft ze het seizoen goed kunnen afsluiten. 

 

“Het Nederlandsteam Beachsoccer”

 

Na de prestaties van afgelopen zomer, kwam Nancy in de voorselectie van het Nederlands Beachsoccerteam. Natuurlijk kreeg ze weer weerstand van Heerenveen, maar Nancy was vastberaden: " ik ga dit doen ik wil uitkomen voor Nederland, want zeg nou eerlijk wie droomt er nou niet van?". Voor de 2e keer zei ze Heerenveen gedag en koos ze voor zichzelf met de kans dat ze niet bij de selectie zou zitten. De keuze pakte gelukkig goed uit voor Nancy en ze zat dan ook bij de selectie en mocht ze mee naar EK in Portugal. Het EK in Portugal was natuurlijk even een andere koek, een ander niveau en een redelijk nieuw team maakte het erg lastig. Nancy was dan ook niet tevreden over haar eigen prestatie. Een jaar later (2019) zou dit anders moeten van haar.  Nancy zat weer bij de selectie en begon in de basis, scoorde zelfs 2 maal in het oranje tegen de Europees kampioen Rusland. Wel ging de wedstrijd helaas  verloren met 7-2 . Dit EK was Nancy wel tevreden en behaalde ze met haar team een 5e plek. 

 

“Zonder een doel kun je niet scoren”

 

Een andere redenen waarom Nancy stopte bij Heerenveen, was het nieuwe doel wat zij voor ogen had. Namelijk het Nederlands zaalvoetbalteam. Er zou weer een nieuw team starten. Hier wilde Nancy bij zijn, hier wilde ze voor gaan. Mede dankzij Tjalling van den Berg en de andere ECO-Coaches durfde Nancy deze keuze te maken. Ze mocht elke woensdag trainen in de turnzaal waar ze zo nu en dan trainde met de jongens/mannen van SC Heerenveen. Ook kon ze op een creatieve en waardevolle manier werken aan haar techniek, kracht en alle doelen die zelf stelde. Behalve als voetbalsters bij  Nieuw-Roden kon Nancy zich ook ontwikkelen als coach. Wat haar zelf vertrouwen ook weer vergrootte en ze veel plezier in had. Op 2 december 2018 maakte ze haar debuut in het Nederlands zaalvoetbalteam als nummer 14, haar lievelingsnummer. Natuurlijk wil Nancy niet alleen haar debuut maken, maar  wilde ze er ook in blijven staan! 

Nu in Italië kan zij zich blijven ontwikkelen en voor het eerst 100% focussen op voetbal en natuurlijk Italiaans leren, want Engels spreken is daar erg lastig. 

 

“Een promovendus met passie”

 

Nancy komt nu uit voor New Team Noci, ze trainde in de voorbereiding maar liefst 8 keer per week. Een team wat net gepromoveerd is krijgt het over het algemeen genomen erg lastig. Maar Nancy ziet hier veel kansen, ze heeft goede en serieuze voetbalsters om zich heen en een trainer die een duidelijke visie heeft en het spelletje ook goed kan over brengen. 

 

Inmiddels heeft ze haar debuut gemaakt in de beker.  Met een een belangrijk doelpunt bracht ze de ploeg op 3-2 voorsprong na een 2-0 achterstand. Nancy hoopt hier er nog veel meer uit te halen, want in Rome is ze nog niet! Alhoewel  ze speelt daar 29 september haar tweede bekerwedstrijd. De thuiswedstrijden kan je trouwens live meekijken op de Facebook van Noci.

 

Het was een boeiend gesprek met de nummer 14 Nancy Loth die alles voor haar sport over heeft. Natuurlijk wordt ze nog altijd in de zaal en op het veld bij Nieuw-Roden gemist. Maar als je zo'n kans in je leven krijgt moet je die ook met beide handen aanpakken. Voordat we het gesprek wilden beëindigen moest haar nog wel iets van het hart aan de aankomende talentjes : Als je bijvoorbeeld word afgewezen en je wilt iets echt bereiken in je sport, gewoon hard blijven werken en dan kom je er vanzelf ook al gaan er deuren dicht dan gaan andere deuren wel weer open.

 

 

Nancy bedankt voor het interview en hopelijk zien we jouw ooit weer eens in het blauw wit terug!