Met Loopgroep Roden meedoen aan De Bereloop op Terschelling.
6.Nov.2019
Na 29 jaar te hebben gevoetbald ben ik door een zware knieblessure toch maar over gestapt op een andere sport, want niet sporten is geen optie voor mij. Het is hardlopen geworden. Niet dat dit zo goed is voor je knieën maar ja, een beetje rebels en opstandig ben ik nou eenmaal, en hardlopen is leuk.
Begin dit jaar heb ik me ingeschreven voor de Bereloop op Terschelling. Inmiddels is dit ook alweer de 3e keer dat ik deze loop doe. Gewoon omdat het een hele mooie loop is en er doen ook heel veel leden van de Loopgroep Roden aan mee. Deze keer doen er 16 mensen van de loopgroep Roden mee. Helaas gaat mijn loopmaatje Lian niet mee dit jaar. Maar 14 December lopen we weer samen op Ameland, de Adventurerun.
De training naar de Bereloop toe was ook niet echt heel goed. Ik heb voor de zomervakantie ivm drukte ed. km laten liggen. De meeste mensen kunnen goed sporten als ze drukte/stress hebben. Bij mij werkt dat anders, ik heb dan lood in de benen en kom geen meter voor uit. Na de zomervakantie heb ik de schouders er weer onder gezet en ben weer km gaan maken. Op zondag vaak naar de Loopgroep, maar door mijn andere hobby (fotografie) is dat er ook wel bij ingeschoten. Maar dan liep ik wel alleen, met mijn hond Pim. Ik heb echter niet heel veel km gemaakt en ik heb 1 keer 16 km gelopen voor de rest is het bij 12 km gebleven. Maar twee dagen achter elkaar 11 km en 12 km is toch ook 23 km. Moet kunnen was mijn motto.
De afgelopen twee week ben ik al aan de bietensap want dat is goed voor het zuurstof in het bloed. Ik doe dit altijd voor een wedstrijd aan. Ik heb me er al heel lang bij neer gelegd dat ik geen eerste ga worden, maar met bietensap ga ik altijd net iets sneller. Wie weet krijg ik het nog een keer op mijn heupen.
Ik voelde me fit!! Echter, de afgelopen week had ik 3 dagen achter elkaar hoofdpijn. Ik dacht eerst hooikoorts maar dat kan niet met deze temperaturen. Vroeg op bed, vitamine etc (zondag moet ik fit zijn!!) Wel nog twee dagen gefietst in plaats van hardlopen, in totaal 40 km. Ik heb inmiddels al twee weken last van zenuwen; haal ik het wel, kan ik het wel. Dat heb ik ook als ik de 4 mijl loop en die loop ik natuurlijk gewoon. Zal de aard van het beestje zijn.
Ik heb er zelf nog aan gedacht om mijn camera mee te nemen en dan onderweg foto’s te gaan maken. De voorspellingen waren echter niet heel goed, 90 % kans op regen en mijn camera vind dat niet heel erg leuk. Bovendien is een camera op je rug ook weer een belasting. De camera is thuis gebleven. We gingen om 8 uur richting Harlingen. We gingen met de snelboot deze keer, moet ik zeggen dat ik de langzame boot gezelliger vindt, maar de snelboot is in dit geval wel handig. Op Terschelling aangekomen werden we ontvangen door het orkest. Ik vind dat wel wat hebben. De stemming zit er gelijk lekker in.
We zijn door gelopen naar de sporthal, die eigenlijk alleen bestemd is voor de mannen die de hele marathon doen, maar waar wij vorig jaar ook per ongeluk in terecht zijn gekomen en wel handig vonden omdat dit dichter bij is en er ook een kleedkamer voor vrouwen is. Dit jaar zijn er meerdere vrouwen die deze kleedkamer hebben ontdekt maar nog steeds is het niet zo druk als bij het zwembad waar eigenlijk onze kleedruimte is. Hier laten we onze spullen ook achter en gaan naar cafe de Bras.
Daar zit de rest van de loopgroep. Ik heb nog steeds/of alweer hoofdpijn en voel me helemaal niet goed, zal een combinatie zijn van stress, spanning en iets van griep of zo. Inmiddels heb ik al 4 paracetomolletjes achter de kiezen. Ik wil weg, ik wil rennen.
Het duurt een eeuwigheid voordat het 12 uur is maar uiteindelijk worden we weggeschoten. De zenuwen zijn ook gelijk weg, zelfs mijn hoofdpijn verdwijnt naar de achtergrond. Het lopen gaat best lekker. Ik blijf aardig op tempo. Het weer is super!! Geen regen, weinig wind. Heel anders dan de voorspelling. Ik had een bare tocht in gedachten maar dit is echt heel anders dan dat ik me voor gesteld had. Toen ik de 14 km achter de rug had ging ik het echt zwaar krijgen, ik was inmiddels op het strand beland. Het strand op en het strand weer af heb ik gewandeld. Ik vond dat ik dat wel mocht, was bang dat ik anders zou verzuren. Over het strand heb ik gewoon hard gelopen al ging ik wel terug in tempo. Mijn benen deden pijn, ik voelde mijn rug. Ik dacht ik moet mijn zinnen verzetten ik moet aan andere dingen denken; mooie vakanties, zon, zee, lekker eten. Ik heb zelfs nog een tijdje gedacht dat ik lekker bij iemand achter op de fiets zat. Het helpt echt. Na het strand krijg je de long way nou en dat is met echt een lange weg, daar komt geen eind aan. Maar als je dan eindelijk van dit stuk af bent kom je weer aan in West. En als je dan denkt dat je er bijna bent dat heb je echt pech, je moet namelijk nog wel een paar lusjes, terwijl je de vuurtoren ziet staan, daar is de finish, moet je nog wel even op je tanden bijten.
Maar eindelijk bereik je dan de rode loper en dan ben je er echt bijna, je wordt gedragen door het publiek, geweldig zoals iedereen je over de streep heen schreeuwt!! Het is mij weer gelukt, de 3e Bereloop, de 7e halve marathon. Man wat ben ik blij!!! Ik kom bij de finish gelukkig gelijk mensen van de loopgroep tegen en die vangen mij op, want ik heb alles gegeven wat ik had, ik ben echt op. Mijn mijn shirt van de Bereloop en mijn wel verdiende medaille zoek ik de sporthal weer op om te douchen. Inmiddels is mijn hoofdpijn ook weer terug, maar dat maakt niks meer uit ik heb het gehaald. Mijn tijd is 2.22.25 , ik ben tevreden, 3 min sneller dan vorig jaar.
We hebben Erik, de enige die van de Loopgroep Roden de hele marathon liep binnen gehaald met elkaar en zijn daarna weer met de snelboot terug gegaan. Het is altijd een hele belevenis de Bereloop van Terschelling. Een van de mooiste en zwaarste marathons van Nederland. Of ik volgend jaar weer meedoen? Geen idee, misschien wel maar voorlopig hou ik me maar aan de 10 km.
José Reijinga
Begin dit jaar heb ik me ingeschreven voor de Bereloop op Terschelling. Inmiddels is dit ook alweer de 3e keer dat ik deze loop doe. Gewoon omdat het een hele mooie loop is en er doen ook heel veel leden van de Loopgroep Roden aan mee. Deze keer doen er 16 mensen van de loopgroep Roden mee. Helaas gaat mijn loopmaatje Lian niet mee dit jaar. Maar 14 December lopen we weer samen op Ameland, de Adventurerun.
De training naar de Bereloop toe was ook niet echt heel goed. Ik heb voor de zomervakantie ivm drukte ed. km laten liggen. De meeste mensen kunnen goed sporten als ze drukte/stress hebben. Bij mij werkt dat anders, ik heb dan lood in de benen en kom geen meter voor uit. Na de zomervakantie heb ik de schouders er weer onder gezet en ben weer km gaan maken. Op zondag vaak naar de Loopgroep, maar door mijn andere hobby (fotografie) is dat er ook wel bij ingeschoten. Maar dan liep ik wel alleen, met mijn hond Pim. Ik heb echter niet heel veel km gemaakt en ik heb 1 keer 16 km gelopen voor de rest is het bij 12 km gebleven. Maar twee dagen achter elkaar 11 km en 12 km is toch ook 23 km. Moet kunnen was mijn motto.
De afgelopen twee week ben ik al aan de bietensap want dat is goed voor het zuurstof in het bloed. Ik doe dit altijd voor een wedstrijd aan. Ik heb me er al heel lang bij neer gelegd dat ik geen eerste ga worden, maar met bietensap ga ik altijd net iets sneller. Wie weet krijg ik het nog een keer op mijn heupen.
Ik voelde me fit!! Echter, de afgelopen week had ik 3 dagen achter elkaar hoofdpijn. Ik dacht eerst hooikoorts maar dat kan niet met deze temperaturen. Vroeg op bed, vitamine etc (zondag moet ik fit zijn!!) Wel nog twee dagen gefietst in plaats van hardlopen, in totaal 40 km. Ik heb inmiddels al twee weken last van zenuwen; haal ik het wel, kan ik het wel. Dat heb ik ook als ik de 4 mijl loop en die loop ik natuurlijk gewoon. Zal de aard van het beestje zijn.
Ik heb er zelf nog aan gedacht om mijn camera mee te nemen en dan onderweg foto’s te gaan maken. De voorspellingen waren echter niet heel goed, 90 % kans op regen en mijn camera vind dat niet heel erg leuk. Bovendien is een camera op je rug ook weer een belasting. De camera is thuis gebleven. We gingen om 8 uur richting Harlingen. We gingen met de snelboot deze keer, moet ik zeggen dat ik de langzame boot gezelliger vindt, maar de snelboot is in dit geval wel handig. Op Terschelling aangekomen werden we ontvangen door het orkest. Ik vind dat wel wat hebben. De stemming zit er gelijk lekker in.
We zijn door gelopen naar de sporthal, die eigenlijk alleen bestemd is voor de mannen die de hele marathon doen, maar waar wij vorig jaar ook per ongeluk in terecht zijn gekomen en wel handig vonden omdat dit dichter bij is en er ook een kleedkamer voor vrouwen is. Dit jaar zijn er meerdere vrouwen die deze kleedkamer hebben ontdekt maar nog steeds is het niet zo druk als bij het zwembad waar eigenlijk onze kleedruimte is. Hier laten we onze spullen ook achter en gaan naar cafe de Bras.
Daar zit de rest van de loopgroep. Ik heb nog steeds/of alweer hoofdpijn en voel me helemaal niet goed, zal een combinatie zijn van stress, spanning en iets van griep of zo. Inmiddels heb ik al 4 paracetomolletjes achter de kiezen. Ik wil weg, ik wil rennen.
Het duurt een eeuwigheid voordat het 12 uur is maar uiteindelijk worden we weggeschoten. De zenuwen zijn ook gelijk weg, zelfs mijn hoofdpijn verdwijnt naar de achtergrond. Het lopen gaat best lekker. Ik blijf aardig op tempo. Het weer is super!! Geen regen, weinig wind. Heel anders dan de voorspelling. Ik had een bare tocht in gedachten maar dit is echt heel anders dan dat ik me voor gesteld had. Toen ik de 14 km achter de rug had ging ik het echt zwaar krijgen, ik was inmiddels op het strand beland. Het strand op en het strand weer af heb ik gewandeld. Ik vond dat ik dat wel mocht, was bang dat ik anders zou verzuren. Over het strand heb ik gewoon hard gelopen al ging ik wel terug in tempo. Mijn benen deden pijn, ik voelde mijn rug. Ik dacht ik moet mijn zinnen verzetten ik moet aan andere dingen denken; mooie vakanties, zon, zee, lekker eten. Ik heb zelfs nog een tijdje gedacht dat ik lekker bij iemand achter op de fiets zat. Het helpt echt. Na het strand krijg je de long way nou en dat is met echt een lange weg, daar komt geen eind aan. Maar als je dan eindelijk van dit stuk af bent kom je weer aan in West. En als je dan denkt dat je er bijna bent dat heb je echt pech, je moet namelijk nog wel een paar lusjes, terwijl je de vuurtoren ziet staan, daar is de finish, moet je nog wel even op je tanden bijten.
Maar eindelijk bereik je dan de rode loper en dan ben je er echt bijna, je wordt gedragen door het publiek, geweldig zoals iedereen je over de streep heen schreeuwt!! Het is mij weer gelukt, de 3e Bereloop, de 7e halve marathon. Man wat ben ik blij!!! Ik kom bij de finish gelukkig gelijk mensen van de loopgroep tegen en die vangen mij op, want ik heb alles gegeven wat ik had, ik ben echt op. Mijn mijn shirt van de Bereloop en mijn wel verdiende medaille zoek ik de sporthal weer op om te douchen. Inmiddels is mijn hoofdpijn ook weer terug, maar dat maakt niks meer uit ik heb het gehaald. Mijn tijd is 2.22.25 , ik ben tevreden, 3 min sneller dan vorig jaar.
We hebben Erik, de enige die van de Loopgroep Roden de hele marathon liep binnen gehaald met elkaar en zijn daarna weer met de snelboot terug gegaan. Het is altijd een hele belevenis de Bereloop van Terschelling. Een van de mooiste en zwaarste marathons van Nederland. Of ik volgend jaar weer meedoen? Geen idee, misschien wel maar voorlopig hou ik me maar aan de 10 km.
José Reijinga
.gif)
 Resato Hydrogen Technology.png)
.png)
