Ingezonden - De twee laatste ritten zijn gereden, niet op Nienoord Spoor maar van Nienoord naar huis. Niet op hun prachtige baan, maar achter de auto op een aanhanger, verborgen onder een veilige kist, terug naar de plek waar ze met hart en ziel zijn gebouwd. Ik heb niet voor niets afgelopen dagen veel foto’s van de loc’s gedeeld. Iedereen moest het vakwerk van mijn vader en oom zien, omdat wij allen wisten dat het einde verhaal zou zijn. Maar ik kon niet eerder dit verhaal delen, de loc’s moesten eerst veilig thuis zijn.

Het is geen vrijwillig vertrek, laat dat voor iedereen duidelijk zijn. Wel is er de afgelopen jaren al veel veranderd waardoor het plezier en de sfeer al niet meer als voorheen was. Maar de vrijwilligersgroep van de Genzelbahn was hecht en ze gingen door, ondanks alle tegenwerkingen. Afgelopen dinsdag echter kwam er een brief van directie, bestuur en coördinator Nienoord Spoor waarin, heel kort samengevat, werd medegedeeld dat de Genzelbahn eigenlijk 0,0 heeft toegevoegd c.q. toe te voegen aan het park. Verbijsterd, vol ongeloof, verdriet en woede heb ik het gelezen. Mijn vader, mijn oom en alle vrijwilligers hebben al jarenlang zich met hart en ziel, volledig vrijwillig, ingezet om bezoekers van het park een geweldige treinrit te bezorgen en dan zo’n brief. Hartverscheurend om een levenswerk op die wijze ten gronde te richten. Een ronduit asociale actie van directie, bestuur en coördinator Nienoord Spoor richting de medewerkers van de Genzelbahn. Gevoelloos voorbij gaan aan 45 jaar vrijwillige inzet en passie van de Genzel broers, niet te bevatten.

Ze willen verbouwen, het park moet de grootste miniatuurspoorbaan van Europa worden, de ultieme (natte) droom van coördinator Nienoord Spoor en daar moet alles voor wijken. De Genzelbahn past niet in het plan en ligt “in de weg”. Iedere vorm van meedenken vanuit de Genzelbahn werd van de hand gewezen. Daarnaast krijgt de Genzelbahn ook nog eens heel veel bezoekers- en media aandacht en dat is natuurlijk een doorn in het oog. Wat je dan rest te doen, is zorgen dat directie en bestuur gevoed worden met leugens en bedrog, en dan kan het “treintje gaan rollen”.

Het treintje is zeker gaan rollen, maar van het park af richting huis. Ruim 45 jaar hebben mijn vader en mijn oom zich ingezet op Nienoord, ze hebben hiervoor zelfs een koninklijke onderscheiding ontvangen. En nu durven ze een brief te sturen waarin ze alles veroordelen wat zij voor Nienoord gedaan hebben. Ze mogen tot 1 september 2020 nog blijven rijden maar op eigen kosten, keuringen van de loc’s worden niet meer vergoed. Het mag eventueel wel anders, maar dan moeten ze wel een contract tekenen dat ze gaan dansen naar de pijpen van coördinator Nienoord Spoor. De baan wordt echter hoe dan ook gesloten per 1 september 2020. Als ze nog willen rijden op Nienoord, dan mogen ze als “gastrijder” terugkeren, maar ook dat alleen onder contract en toeziend oog van coördinator Nienoord Spoor.

Ze hebben de eer aan zichzelf gehouden, de loc’s ingepakt en alle andere eigendommen van de Genzelbahn. Het is afgelopen, een levenswerk is ten gronde gericht, de vrijwilligers hun passie is afgenomen……de Genzelbahn is nu een dood spoor.

Ik loop al net zolang op Nienoord rond als mijn vader en de rest, altijd met plezier en genietend van alle prachtige loc’s en stoommachines die daar trots door de bouwers getoond worden. Afgelopen woensdag heb ik de laatste stappen in het park gezet en heb ik met heel veel pijn definitief afscheid genomen van de Genzelbahn.

Directie, bestuur en coördinator Nienoord Spoor, zijn jullie trots op wat jullie bereikt hebben? Kan het me niet voorstellen, alhoewel, van coördinator Nienoord Spoor wel, want een harteloos, egoïstisch, meedogenloos en arrogant persoon kent weinig tot geen gevoel.

Ik ben van nature niet haatdragend maar ik wens dat jullie op dezelfde plek eindigen als waar jullie de Genzelbahn “geparkeerd” hebben…..een DOOD SPOOR.

Tekst/ Foto's Heidi van den Bogaard-Genzel