OT EN SIEN IN BEELD (DEEL 14 en tevens het laatste deel)
10.Jun.2020
In dit allerlaatste deel van ‘Ot en Sien in beeld’ begeven we ons naar het buitenland. Deze keer vinden wij de kinderen in het centrum van de Indonesische hoofdstad Jakarta. Hier staat een monument van twee vrolijk zwaaiende kinderen in een enorme fontein. Het monument is gebouwd in 1961 door de architecten Henk Ngantung en Edhi Sunarso.
In de jaren zestig bestelde president Soekarno verschillende constructies en stadsverfraaiingsprojecten ter voorbereiding op de Asian Games IV . Deze activiteiten omvatten de bouw van het Ikada Sport Complex (in wat nu het Gelora Bung Karno Sport Complex is) en verschillende standbeelden, waaronder het Selamat Datang Monument, aangeduid als Tugu Selamat Datang. ‘Selamat Datang’ betekent ‘welkom’ dus in het Nederlands heet dit het welkomstmonument. Het beeld was dan ook speciaal bedoeld om de atleten te verwelkomen.
Het ontwerp van het beeld is geschetst door Henk Ngantung , destijds vice-gouverneur van Jakarta. Het beeldhouwen van het beeld werd gedaan door beeldhouwer Edhi Sunarso. Soekarno zou ook hebben bijgedragen aan het ontwerp van het beeld. Het beeld zelf stelt twee bronzen beelden voor van een man en een vrouw, zwaaiend in een welkomstgebaar. De vrouw houdt een bloemboeket in haar linkerhand. Henk Ngantung schreef dat aanvankelijk het welkomstmonument "Indonesische mensen begroeten hun toekomst" zou heten.
De twee figuren van het welkomstmonument zijn vijf meter van top tot teen, of zeven meter van de punt van de opgestoken arm tot teen. De twee figuren staan ​​bovenop een voetstuk. In totaal staat het monument zo'n dertig meter boven de grond. Het Selamat Datang-monument symboliseert de openheid van de Indonesische natie voor bezoekers van de Asian Games IV.
Het Selamat Datang-monument bevindt zich in het midden van een rotonde die bekend staat als Bundaran Hotel Indonesia of Bundaran HI (Indonesisch voor "Hotel Indonesia Roundabout"). Het is zo genoemd vanwege de nabijheid van Hotel Indonesia. De rotonde is strategisch gelegen in het hart van Jakarta, precies in het centrum van de hoofdstraat van Jakarta, Jalan MH Thamrin, op de kruising met Jalan Imam Bonjol, Jalan Sutan Syahrir en Jalan Kebon Kacang.
Het welkomstbeeld kreeg in de volksmond de naam ‘Ot en Sien’ Dat is uiteraard een verwijzing naar de beroemde kinderboekjes die Hindericus Scheepstra met medewerking van Jan Ligthart heeft geschreven. Dat het beeld die bijnaam had, is een erfenis van het Nederlandse koloniale verleden, waarin de personages een interessante rol hebben gespeeld.
In 1911 kwam namelijk ook een Ot en Sien versie bestemd voor het onderwijs in de koloniën op de markt: Ot en Sien in Nederlandsch Oost- Indië. De tekst was bewerkt door A.F.Ph. Mann, die als onderwijzer werkzaam was in Pati, te Semarang. In latere jaren werkte hij in Batavia. Terwijl sommige verhaaltjes integraal werden overgenomen, werd de tekst op andere plaatsen bewerkt. Ook de illustraties werden aangepast aan het leven in de Oost. Hoewel de illustrator Jetses nooit in Indië was geweest, nam hij toch de tekeningen voor zijn rekening. Hij maakte ze door boeken te lezen en foto’s te bestuderen, en door een tentoonstelling over het leven in de Oost te bezoeken. In 1935 kwam er een tweede editie uit van Ot en Sien in Indië, ditmaal met nieuwe illustraties van Frits van Bemmel. Het verschil met Jetses was, dat deze Indië wel uit eigen ervaring kende. Van Bemmel werkte namelijk bij Aneta, het Algemeen Nieuws- en Telegraafagentschap, dat in 1917 te Batavia was opgericht.
Ot en Sien zijn in hun Indische gedaante geen arbeiderskinderen op klompjes, zoals in de Nederlandse versie, maar kinderen van bestuursambtenaren en planters. Ze wonen in een ruime villa met veranda, kokkie en kebon en mama draagt een sarong met kabaja. Het boek weerspiegelt de Indische samenleving vanuit het beschermde wereldje van Nederlandse kleuters. Inlandse kinderen bestaan niet voor hen en als er sprookjes verteld worden, gaat het niet over het Indonesische dwerghertje Kantjil, maar over de Wolf en de Zeven Geitjes.
Mocht u zin hebben gekregen om Ot en Sien te bezoeken in Jakarta dan volgen hier de gegevens: Jl. Kebon Melati 1 No.5, RT.1/RW.5, Menteng, Kec. Menteng, Kota Jakarta Pusat, Daerah Khusus Ibukota Jakarta 10310, Indonesië. Vergeet u vooral niet ze de groeten te doen uit Roden!
Tekst: Diana Brink (bronnen Wikipedia, Met Ot en Sien naar Indië-Kritische kanttekeningen bij een klassiek kinderboek door Amalia Astari en Rick Honings en uit een artikel van Trouw door Lieke van Duin op 11 maart 1992)
Foto’s:
By Vulphere, CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=89478850
By musnahterinjak, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=56093661
By Adisurahman - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=48595123
In de jaren zestig bestelde president Soekarno verschillende constructies en stadsverfraaiingsprojecten ter voorbereiding op de Asian Games IV . Deze activiteiten omvatten de bouw van het Ikada Sport Complex (in wat nu het Gelora Bung Karno Sport Complex is) en verschillende standbeelden, waaronder het Selamat Datang Monument, aangeduid als Tugu Selamat Datang. ‘Selamat Datang’ betekent ‘welkom’ dus in het Nederlands heet dit het welkomstmonument. Het beeld was dan ook speciaal bedoeld om de atleten te verwelkomen.
Het ontwerp van het beeld is geschetst door Henk Ngantung , destijds vice-gouverneur van Jakarta. Het beeldhouwen van het beeld werd gedaan door beeldhouwer Edhi Sunarso. Soekarno zou ook hebben bijgedragen aan het ontwerp van het beeld. Het beeld zelf stelt twee bronzen beelden voor van een man en een vrouw, zwaaiend in een welkomstgebaar. De vrouw houdt een bloemboeket in haar linkerhand. Henk Ngantung schreef dat aanvankelijk het welkomstmonument "Indonesische mensen begroeten hun toekomst" zou heten.
De twee figuren van het welkomstmonument zijn vijf meter van top tot teen, of zeven meter van de punt van de opgestoken arm tot teen. De twee figuren staan ​​bovenop een voetstuk. In totaal staat het monument zo'n dertig meter boven de grond. Het Selamat Datang-monument symboliseert de openheid van de Indonesische natie voor bezoekers van de Asian Games IV.
Het Selamat Datang-monument bevindt zich in het midden van een rotonde die bekend staat als Bundaran Hotel Indonesia of Bundaran HI (Indonesisch voor "Hotel Indonesia Roundabout"). Het is zo genoemd vanwege de nabijheid van Hotel Indonesia. De rotonde is strategisch gelegen in het hart van Jakarta, precies in het centrum van de hoofdstraat van Jakarta, Jalan MH Thamrin, op de kruising met Jalan Imam Bonjol, Jalan Sutan Syahrir en Jalan Kebon Kacang.
Het welkomstbeeld kreeg in de volksmond de naam ‘Ot en Sien’ Dat is uiteraard een verwijzing naar de beroemde kinderboekjes die Hindericus Scheepstra met medewerking van Jan Ligthart heeft geschreven. Dat het beeld die bijnaam had, is een erfenis van het Nederlandse koloniale verleden, waarin de personages een interessante rol hebben gespeeld.
In 1911 kwam namelijk ook een Ot en Sien versie bestemd voor het onderwijs in de koloniën op de markt: Ot en Sien in Nederlandsch Oost- Indië. De tekst was bewerkt door A.F.Ph. Mann, die als onderwijzer werkzaam was in Pati, te Semarang. In latere jaren werkte hij in Batavia. Terwijl sommige verhaaltjes integraal werden overgenomen, werd de tekst op andere plaatsen bewerkt. Ook de illustraties werden aangepast aan het leven in de Oost. Hoewel de illustrator Jetses nooit in Indië was geweest, nam hij toch de tekeningen voor zijn rekening. Hij maakte ze door boeken te lezen en foto’s te bestuderen, en door een tentoonstelling over het leven in de Oost te bezoeken. In 1935 kwam er een tweede editie uit van Ot en Sien in Indië, ditmaal met nieuwe illustraties van Frits van Bemmel. Het verschil met Jetses was, dat deze Indië wel uit eigen ervaring kende. Van Bemmel werkte namelijk bij Aneta, het Algemeen Nieuws- en Telegraafagentschap, dat in 1917 te Batavia was opgericht.
Ot en Sien zijn in hun Indische gedaante geen arbeiderskinderen op klompjes, zoals in de Nederlandse versie, maar kinderen van bestuursambtenaren en planters. Ze wonen in een ruime villa met veranda, kokkie en kebon en mama draagt een sarong met kabaja. Het boek weerspiegelt de Indische samenleving vanuit het beschermde wereldje van Nederlandse kleuters. Inlandse kinderen bestaan niet voor hen en als er sprookjes verteld worden, gaat het niet over het Indonesische dwerghertje Kantjil, maar over de Wolf en de Zeven Geitjes.
Mocht u zin hebben gekregen om Ot en Sien te bezoeken in Jakarta dan volgen hier de gegevens: Jl. Kebon Melati 1 No.5, RT.1/RW.5, Menteng, Kec. Menteng, Kota Jakarta Pusat, Daerah Khusus Ibukota Jakarta 10310, Indonesië. Vergeet u vooral niet ze de groeten te doen uit Roden!
Tekst: Diana Brink (bronnen Wikipedia, Met Ot en Sien naar Indië-Kritische kanttekeningen bij een klassiek kinderboek door Amalia Astari en Rick Honings en uit een artikel van Trouw door Lieke van Duin op 11 maart 1992)
Foto’s:
By Vulphere, CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=89478850
By musnahterinjak, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=56093661
By Adisurahman - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=48595123