Een nieuwe blog van Janet
3.Feb.2021
In een eerder blog 'De horeca moet sluiten' was mijn kernboodschap:
Hoe raak je uit ‘de verlamming’ en leer je omgaan met extreem stressvolle situaties. En die situaties zijn er nu volop!
In deze voortdurende Corona crisis is het belangrijk je hoofd, hart en handen te blijven verbinden. Juist nu!
Het helpt mij positief in het leven te blijven staan en mijn creativiteit volop te benutten.
Door persoonlijke reflecties te delen hoop ik anderen te inspireren, troost te geven, (h)erkenning te voelen.
Gedeelde smart is halve smart toch? Dit keer geen blog maar een gedicht waarin ik mijn gevoelens de ruimte en een plek geef.
Gister was er weer een persconferentie
De woorden komen bij mij binnen als rouwadvertentie
Weer geen perspectief
Het raakt me toch weer dieper dan lief
Waarom moet het zo gaan?
Waarom wordt ons dit aangedaan?
Ik sta in dit gevoel vast niet alleen
De vraag dringt zich op: waar gaat dit heen?
Ik voel boosheid, frustratie en weinig begrip
Waarom moet de BV Nederland ten onder gaan als ‘zinkend schip’
Ook mijn hart klopt voor de volksgezondheid
Maar er is meer belangrijk, dat is een feit
10 maanden nu al bijna op slot
Is dit dan ons lot?
Begrijpen doe ik het niet altijd meer
En dit doet zeer
Ja we krijgen (extra) steun
Maar vaak sigaar uit eigen doos of dikke dreun
Hoe dan ook... de boodschap is de realiteit
Dus accepteren in alle conformiteit
Vandaag een nieuwe dag met nieuwe kansen
Samen met andere ondernemers weer koorddansen
Ondernemers zijn immers flexibel
Al is de situatie nog zo penibel
Met hoop op snel betere tijden
Kunnen we nu niets anders dan SAMEN blijven strijden
Er het beste van maken in deze pandemie
Tot de door ons gewenste risico gestuurde strategie
Xo Janet
Hoe raak je uit ‘de verlamming’ en leer je omgaan met extreem stressvolle situaties. En die situaties zijn er nu volop!
In deze voortdurende Corona crisis is het belangrijk je hoofd, hart en handen te blijven verbinden. Juist nu!
Het helpt mij positief in het leven te blijven staan en mijn creativiteit volop te benutten.
Door persoonlijke reflecties te delen hoop ik anderen te inspireren, troost te geven, (h)erkenning te voelen.
Gedeelde smart is halve smart toch? Dit keer geen blog maar een gedicht waarin ik mijn gevoelens de ruimte en een plek geef.
Gister was er weer een persconferentie
De woorden komen bij mij binnen als rouwadvertentie
Weer geen perspectief
Het raakt me toch weer dieper dan lief
Waarom moet het zo gaan?
Waarom wordt ons dit aangedaan?
Ik sta in dit gevoel vast niet alleen
De vraag dringt zich op: waar gaat dit heen?
Ik voel boosheid, frustratie en weinig begrip
Waarom moet de BV Nederland ten onder gaan als ‘zinkend schip’
Ook mijn hart klopt voor de volksgezondheid
Maar er is meer belangrijk, dat is een feit
10 maanden nu al bijna op slot
Is dit dan ons lot?
Begrijpen doe ik het niet altijd meer
En dit doet zeer
Ja we krijgen (extra) steun
Maar vaak sigaar uit eigen doos of dikke dreun
Hoe dan ook... de boodschap is de realiteit
Dus accepteren in alle conformiteit
Vandaag een nieuwe dag met nieuwe kansen
Samen met andere ondernemers weer koorddansen
Ondernemers zijn immers flexibel
Al is de situatie nog zo penibel
Met hoop op snel betere tijden
Kunnen we nu niets anders dan SAMEN blijven strijden
Er het beste van maken in deze pandemie
Tot de door ons gewenste risico gestuurde strategie
Xo Janet