Mijn doodgereden maatje Kisha
8.Feb.2021
Afgelopen donderdag begon zoals anders en voor velen: thuiswerken.
Maar als snel veranderde deze dag in dramatisch, boos en verdrietig.
Tijdens het thuiswerken klopte rond een uur of 10 een man op het raam, hij droeg iets in zijn armen. Ik moest nog een keer kijken: het was mijn lieve kat! Hij had hem gevonden op straat, bijna voor mijn huis, lag in een grote plas bloed en was aangereden. Emotioneel als ik was kon ik niet meer nadenken. Een dierenarts had ze duidelijk nodig: ze zag er niet goed uit en maakt een raar geluid. Deze lieve man wilde mij, ondanks zijn drukke planning, samen met de kat naar dierenarts brengen. Ik ben hem erg dankbaar voor wat hij heeft gedaan. Want hij stopte wel, degene die mijn lieve kat heeft aangereden is doorgereden.
Bij de dierenarts bleek dat ze eigenlijk al was overleden.
Mijn hart huilde. Ze betekende veel voor mij. Ze kwam op een bijzondere manier in mijn leven, ze zwierf rond en adopteerde mij en mijn huis en ik sloot haar in mijn hart. In een periode van veel verdriet had ik steun aan haar en zorgde voor rust en vrolijkheid.
Rancuneus ben ik niet, boos en verdrietig ben ik wel. Haar korte leven werd wel erg bruut beëindigd. Ze laat mij verdrietig en haar kittens plotseling achter.
Waarom bent u doorgereden? Voelde u zich schuldig, dacht u dat het goed was gegaan? Was u aan het uittesten hoe hard u met uw auto door de 30-km straat kon rijden (kinderen wonen er amper, straat is lekker overzichtelijk en lang met vrijwel geen zijstraten) of was u tijdens het rijden bezig met andere zaken?
Mijn lieve kat heeft geen kans gehad, dat neem ik u kwalijk. Mijn verdriet om het abrupte afscheid en het gemis, is enorm. Mijn gebroken hart huilt. Ik had graag nog van haar kunnen genieten.
Wil dan ook graag iedereen oproepen respectvol te zijn voor de buurt waar u doorheen rijdt. Ook als u zelf bewoner bent van die buurt! Hou je aan de snelheid en let op de weg. Dan hebben haar kittens ook nog een kans om ouder te worden dan hun lieve, maar helaas dode moeder.
Maar als snel veranderde deze dag in dramatisch, boos en verdrietig.
Tijdens het thuiswerken klopte rond een uur of 10 een man op het raam, hij droeg iets in zijn armen. Ik moest nog een keer kijken: het was mijn lieve kat! Hij had hem gevonden op straat, bijna voor mijn huis, lag in een grote plas bloed en was aangereden. Emotioneel als ik was kon ik niet meer nadenken. Een dierenarts had ze duidelijk nodig: ze zag er niet goed uit en maakt een raar geluid. Deze lieve man wilde mij, ondanks zijn drukke planning, samen met de kat naar dierenarts brengen. Ik ben hem erg dankbaar voor wat hij heeft gedaan. Want hij stopte wel, degene die mijn lieve kat heeft aangereden is doorgereden.
Bij de dierenarts bleek dat ze eigenlijk al was overleden.
Mijn hart huilde. Ze betekende veel voor mij. Ze kwam op een bijzondere manier in mijn leven, ze zwierf rond en adopteerde mij en mijn huis en ik sloot haar in mijn hart. In een periode van veel verdriet had ik steun aan haar en zorgde voor rust en vrolijkheid.
Rancuneus ben ik niet, boos en verdrietig ben ik wel. Haar korte leven werd wel erg bruut beëindigd. Ze laat mij verdrietig en haar kittens plotseling achter.
Waarom bent u doorgereden? Voelde u zich schuldig, dacht u dat het goed was gegaan? Was u aan het uittesten hoe hard u met uw auto door de 30-km straat kon rijden (kinderen wonen er amper, straat is lekker overzichtelijk en lang met vrijwel geen zijstraten) of was u tijdens het rijden bezig met andere zaken?
Mijn lieve kat heeft geen kans gehad, dat neem ik u kwalijk. Mijn verdriet om het abrupte afscheid en het gemis, is enorm. Mijn gebroken hart huilt. Ik had graag nog van haar kunnen genieten.
Wil dan ook graag iedereen oproepen respectvol te zijn voor de buurt waar u doorheen rijdt. Ook als u zelf bewoner bent van die buurt! Hou je aan de snelheid en let op de weg. Dan hebben haar kittens ook nog een kans om ouder te worden dan hun lieve, maar helaas dode moeder.