Ons gezin houdt enorm van struinen bij de kringloop. Heerlijk koopjes jagen en soms vind je een pareltje voor een prikkie. En omdat de winkels nu weer open zijn en er dus gewinkeld kan worden zonder afspraak, leek het ons een leuk idee om eens een rondje kringloop Roden en omgeving te doen. We komen graag bij de Factory, de kringloopwinkel in Roden leuke winkel, aardige mensen. En ook bij Het Goed in Roden zijn we regelmatig te vinden. We gingen van de week het lijstje kringloop winkels af. En vooruit, nu we toch al een tijdje binnen hebben gezeten, leek het ons leuk om ook richting Tolbert te gaan. Kringloop Centrum Novatec, daar hebben ze tamelijk veel kleding. Maar dat is niets voor mijn puber dochter. We willen afsluiten met Hergebruik Weiting in Tolbert. Heel eerlijk: nog nooit geweest. 

 

Buiten de winkel staan grote houten vaten en een aantal vage witte tuinbeelden van treurige kinderen, die waarschijnlijk het beste tot hun recht komen bij een kleurloze uitgebloeide vijver. Het is mij niet duidelijk of de eenzame grasmaaier bij het pand hoort, of dat het te koop staat, maar het is een treurig aanblik. 

 

We stappen de winkel binnen en zien dat de opzet wat anders is dan andere winkels. Veel klein spul en oud, vooral heel oud. Tenminste dat was onze eerste indruk. Porseleinen beeldjes van paarden met koetsen afgewerkt met een gouden randje. Grappig, mijn tante van de Rollemans had dit soort beeldjes op de schouw staan, tussen de hoerehondjes en de kunstrozen.

 

Wat ze ook veel hebben is oude teddyberen en porseleinen poppen. Nu heeft mijn puberdochter een irrationele angst voor poppen, clowns, teddyberen en antiek hobbelspeelgoed, dus de sfeer is gezet. Terwijl ze aan mij vastgeplakt door de winkel schuifelen hoor ik haar verschrikt iewww en aaarrgg kreunen. Het zou makkelijk zijn om de winkel weer te verlaten, maar dit kan voor mn dochter best wel een goede oefening zijn. Wel geef ik haar de optie om buiten even te wachten, maar dit slaat ze af, omdat ze absoluut niet alleen wil zijn na het zien van de vele glazige poppen ogen. Om wat stoom af te blazen lopen we door naar de zogenaamde meubelafdeling. Ook oud, antiek of om z'n minst 9e hands spul. Midden in de hal blijft mn dochter stokstijf stilstaan, weer een pop? Nee een oude lelijke schommelstoel. "O, mijn god mam stel je voor dat dat ding opeen uit zichzelf gaat schommelen?" vraagt ze me bang kijkend aan. "Zoals op televisie, dan zit er een geest in de stoel..."

 

Ze lijkt echt bang, zo'n verhaal gaat diep in je hoofd zitten. Toch kan ze er ook wel om lachen. Ik daag haar uit door te vragen of ze op de schommel stoel durft te zitten...na even te denken zegt ze toch nee. Wel durft ze er naast te staan. Dan vraagt ze aan mij of ik er wel op durf te zitten...nee natuurlijk niet, straks zak ik er doorheen en moet ik de stoel betalen! Gelukkig kan je een puber af en toe nog wat wijsmaken... 

 

Bianca van Dijk.