Korneliske (Kee) van Zanten-de Vries, geboren 21-7-1921 te Roden.


Kee, geboren en getogen Rodenaar, woont praktisch op haar geboortegrond, op de Noorderkroon nog geen 500 meter van de boerderij waar ze op 21 juli 1921 werd geboren. Haar vader was een bakkerszoon ( bakkerij de Vries). Dat gezin bestond uit 8 kinderen; zoon Hendrik nam de bakkerij over in 1917, enkele andere zonen vonden elders werk of gingen studeren, en vader Harm begon samen met Kee’s grootvader Albert een boerderij die ze “Alberthoeve” noemden. Het land bestond voor het merendeel uit heidegronden die nog ontgonnen moesten worden. Dat ging hoofdzakelijk met de hand in de twintiger jaren…
Kee had graag verder willen leren om verpleegster te worden, maar ze was thuis nodig en moest de MULO verlaten op 14 jarige leeftijd. Toch bleef ze haar hele leven geïnteresseerd in vele dingen en tot op de dag van vandaag volgt ze nog altijd het nieuws.

 

Gedurende haar tienerjaren genoot ze van cursussen in poezie recitatie, EHBO, en naailessen. Ook was zij samen met haar ouders en oudere broer actief in het Bonte Bitse Cabaret, een toneelgroep die na de oorlog verder ging als de Bekketrekker. Verder zong ze in eerste instantie in het jeugdkoor van juffrouw van Balsvoort en als volwassene in Woudklank.

 


Ze was het tweede kind en het oudste meisje in een gezin van vijf kinderen. Er woonden verschillende generaties onder een dak en ook was het destijds de gewoonte dat oudere ooms en tantes op de oude dag verzorgd werden; er waren immers tot 1956 nog geen ouderdomsvoorzieningen. Behalve het melken van koeien was er dus volop werk aan de winkel.

 

Ze trouwde in bij haar schoonfamilie op Sandebuur met een soortgelijke gezinssituatie met grootouders en overgrootouders, en kreeg een dochter Roeli. Haar man stierf op 48 jarige leeftijd in 1969 aan een ongeneeslijke ziekte; zij verhuisde toen terug naar Roden waar ze een totaal nieuwe richting opging en ook de kans kreeg verder te leren, op een gebied waarvan ze nooit gedacht had erin terecht te komen: het notariaat. Dit was natuurlijk een ontzettend grote overgang; te gaan werken tussen vier muren na een leven lang buiten op de boerderij had zijn nodige uitdagingen. Zo heeft ze veel geleerd over het notariaat en heeft tot haar 65 ste gewerkt als secretaresse op het notariskantoor Wilts.


Gedurende haar tijd op Sandebuur was ze actief in de gemeenschap van Roderwolde, eerst bij de lokale vrouwenvereniging waar ze vele jaren voorzitster was, maar ook vanaf het begin in 1963 bij het Openluchtspel voor meer dan 20 jaar in bijna alle denkbare rollen: voorzitster, toneelspeelster, kleding/kostuums, en na een cursus zelfs ook grimeur. Bekend als bekwaam openbare spreekster werd ze vaak gevraagd voor verschillende gelegenheden. Eens schreef ze een lied over Sandebuur voor een bruiloft; dat lied wordt nu beschouwd als “het” lied van Sandebuur…..
Druk als het was op de grote boerderij op Sandebuur vond ze tijd om vele jaren mee te doen aan het vooronderzoek van het eerste Woordenboek der Drentse Dialecten van G.H.Kocks. Zij heeft spreek en schrijfvaardigheden in het Noordenvelds Drents en Nederlands.


Eenmaal terug in Roden in 1969, en gewend aan haar nieuwe baan, begon ze actief te worden in de Historische Vereniging ‘Roon” en was 8 jaar voorzitster. Vele jaren bewaarde ze door het jaar belangrijk nieuws dat ze dan verwerkte in een jaarlijkse voorstelling a la Thomasvaar en Pieternel voor de nieuwjaarsviering. Daarna was ze lange jaren betrokken bij het bakken van Nieuwjaarsrolletjes voor de vereniging en verscheen op de receptie in de lokale klederdracht met oorijzer. Toen de voorbereidingen werden getroffen voor het oprichten van het Scheepstrakabinet was zij een goede bron van informatie en ze is ook te zien in het museum op een video waarin ze geinterviewd wordt over de geschiedenis van de Scheepstraschool.


Nadat haar dochter Roeli in 1979 naar de VS emigreerde besloot ze Engelse les te nemen om zich beter te kunnen redden gedurende haar vele reizen daar naar toe. Pas 13 jaar geleden besloot ze niet meer zo ver te reizen en Roeli, samen met haar man, reist nu veel deze kant op.


Sinds 6 jaar woont Kee in de Noorderkroon. Tot twee en een half jaar terug ging ze nog wekelijks op haar scootmobiel naar de fysiotherapeut voor fitness, maar sindsdien is ze lichamelijk langzamerhand achteruitgegaan. Ook gaat ze niet meer naar de poezieclub, maar gelukkig blijven haar verstand en geheugen scherp als voorheen. Ze wordt daarom nog regelmatig benaderd over historische situaties in het dorp, iets wat ze met veel plezier doet.

 

Tekst/foto's Roel Lubbers©