Column Hindrik van der Spoel: Donkere dagen
13.Dec.2021
DONKERE DAGEN

 

Ze zijn weer aangebroken. De donkere dagen voor kerst. Ik heb er geen moeite mee dat het ’s avonds eerder donker wordt, dat het in de ochtend later licht wordt vind ik dan iets vervelender. Het maakt het namelijk moeilijker om op te staan. Zoals ik in mijn vorige column ook al aangaf is dit een mooie tijd om terug te kijken. Bijvoorbeeld op het afgelopen jaar. 27 januari woonde ik precies 25 jaar aan de Kastelenlaan, vanaf 1996 dus. Dat is een kwart eeuw en voorlopig ben ik nog niet van plan te vertrekken. Ik ben in mijn leven tot nu toe slechts 1 keer verhuisd. Van het ouderlijk huis naar mijn eigen stek, een appartement op 2 hoog. Ik heb geen groene vingers en daarom geen behoefte aan een tuin. Ik zit hier goed. Voor wat 2021 verder betreft was het voor mij persoonlijk toch best wel een goed, eigenlijk prima jaar. Een geslaagde reünie georganiseerd en een nieuw boek gepubliceerd wat inmiddels mijn beste- en snelst verkopende is geworden. Voor mij reden genoeg om tevreden op dit jaar terug te kijken, ook al omdat ik vanaf oktober van dit jaar mijn eigen column op deze website heb. Naast het feit dat ik in 2021 25 jaar op dezelfde plek woon is het net zo lang geleden dat mijn eerste 2 videodrama’s werden opgenomen. De eerste in april 1996 op de voormalige christelijke mavo De Boskamp die in juli destijds nog werd vertoond in het Veronica programma TreXx met Floortje Dessing en de tweede Badgirl & badman in: seks, geweld en sensatie op 22 december, net voor kerst, in de leegstaande kroeg Puccini aan de Kromme Ellenboog in de stad Groningen. Het café was vernoemd naar de componist met die naam. Ik heb al zijn platen. Personages in die video luisterden naar curieuze namen als Badman, Badgirl, Kater en Poesje. Een meesterwerk is het niet geworden maar het was wel een opwindende en spannende tijd waar ik met plezier op terugkijk. Net als op de rubriek Stuurlui aan wal in De Krant. Samen met Geert Willems en eerst Pieter Fens, die later werd vervangen door Josefien Maas, voorzag ik het nieuws van commentaar. Dit jaar was het precies 10 jaar geleden dat met die rubriek begonnen werd. In de week tussen kerst en oud & nieuw 2011/2012 werd door De Krant extra aandacht aan onze rubriek besteed tijdens een gezamenlijke lunch waar de lezers iets meer over ons persoonlijk te weten kwamen. Daarin kwam onder andere naar voren dat ik een cijferfetisjist ben en in 2011 maar liefst 25 x een bezoek aan het pannenkoekschip had gebracht, wat overigens nog niet eens een record was. Dat stamt uit 2010 toen ik er 29 x een pannenkoek heb gegeten. Ik zou dit nog kunnen verbreken als ik vanaf nu elke dag erheen ga tot 31 december. Maar ik ben bang dat ze me dan letterlijk de strot uitkomen en ik er nooit meer kom. Voor de volledigheid, ik ben er dit jaar tot nu toe slechts 10 x geweest. Stuurlui aan wal kende slechts een korte looptijd. In maart 2012 had ik het wel gezien waarna Geert en Josefien nog even met z’n tweeën de rubriek deden. Later dat jaar werd er definitief mee gestopt. Josefien heb ik sindsdien niet meer gezien. Pieter Fens kom ik nog regelmatig in Roden tegen. Geert Willems af en toe in de kleedkamer van het zwembad. Hij gaat dan net weg en ik kom net binnen. Onze ego’s passen niet tegelijk in 1 (zwem)bad. De donkere dagen duren nog even voort. Na 21 december worden ze weer ietsjes langer. ‘We gaan de goede kant weer op’, zeggen de meeste mensen dan. Ik zeg dan altijd dat we weer de verkeerde kant opgaan. Ik heb meer met het vroege duister van nu dan met het licht tot 22.30 rond 21 juni. We zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde en dat is maar goed ook anders zou het saai worden.

 

Bij deze wens ik iedereen Fijne Kerstdagen en tot over 2 weken, 27 december.