Column van Hindrik : DE 25 STE !
17.Oct.2022
DE 25 STE !

 

Ja, je leest het goed. Het is vandaag de 25 ste keer dat ik me op deze plek meld.
Precies een jaar geleden, maandag 18 oktober 2021, ben ik begonnen met het
schrijven van een column eens in de twee weken. En met heel veel plezier kan
ik zeggen. Als ik het met tegenzin zou doen had ik het niet zo lang volgehouden.
Een cliché, ik weet het. Om er gelijk nog maar een tegenaan te gooien. Als je
schrijft wil je ook gelezen worden. En dat dit gebeurt merk ik praktisch elke dag
als ik mensen tegenkom op straat en via de facebookpagina. Verreweg de
meeste reacties zijn positief, slechts heel af en toe is iemand het niet met mij
eens. Dat mag, daar heb ik geen probleem mee. Beter dan dat niemand het
leest en ik het voor Jan met de korte achternaam doe. Om het af te leren nog
een laatste cliché. Wat is het afgelopen jaar omgevlogen.

 

Er is veel gebeurd en tegelijkertijd is er veel bij hetzelfde gebleven. De oorlog in
Oekraïne woedt nog steeds en omdat Poetin met zijn gevolg slecht tegen hun
verlies kunnen beantwoordden ze de winsten van Oekraïne met gruwelijke
terreurdaden. Een einde aan die uitgesproken ellende lijkt er nog niet in te
zitten. Wat dichterbij huis verandert er ook niets. Op het binnenhof in Den
Haag is het nog immer een zooitje en zijn ze vooral bezig met navelstaren in
plaats van om het land en haar inwoners te denken die het allemaal gierend uit
de hand zien lopen.

 

Afgelopen week premier Rutte nog tijdens de parlementaire enquête over de
gaswinning in Groningen. Als het een kerel was geweest had hij gezegd: “Ik heb
er geen actieve herinnering aan omdat ik een geheugen als een zeef heb. Waar
andere mensen hersens hebben daar zit bij mij zaagsel. Daarnaast heb ik op de
plek waar anderen een hart hebben een steen zitten dus lukt het mij niet
empathie te tonen.” Dan had hij in elk geval voor een keer duidelijk de
waarheid gesproken.

 

En dan vergeet ik bijna dat onze gezamenlijke vijand: corona, ook weer aan een
gestage opmars lijkt te zijn begonnen.
Ik heb uit ervaring geleerd dat het erom gaat hoe je er zelf mee omgaat. Mezelf
daarom voorgenomen me niet meer te laten overprikkelen door alle ellende in
de wereld. Mijn smartphone zoveel mogelijk met rust te laten en niet continu
het laatste nieuws tot mij te nemen waar je over het algemeen niet vrolijker
van wordt, en daarnaast mijn sociale medium Facebook tot een minimum te

beperken. Juist erop uit te gaan, mensen face to face ontmoeten en kijken of je
iets voor een ander kunt betekenen.

 

In mijn persoonlijke leven hebben zich ondertussen ook de nodige
veranderingen voorgedaan. Op familievlak heb ik een verlies geleden met het
overlijden van mijn zus. Bij deze nog hartelijk dank voor de steun in welke vorm
dan ook daarna, dit betekende een hart onder de riem. Mijn leven gaat door en
het schrijven van deze column maakt hier een fijn deel vanuit.
Toch heeft ook dit mijn leven veranderd. Ik kijk met meer aandacht en
belangstelling naar de wereld om mij heen. In een nog niet zo heel lang geleden
verleden was ik een outsider die voornamelijk in zijn eigen wereld leefde, ik
heb mede door het schrijven van deze column het gevoel dat ik nu met 2 benen
in de maatschappij sta. Momenteel vind ik het zelfs moeilijker om fictie te
schrijven en me terug te trekken in mijn verbeelding en fantasie.
Bij deze kan ik bijvoorbeeld ook melden dat mijn voorgenomen plan om een
vervolg te schrijven op mijn boek ‘Blauw’ van de baan is. Soms heb je een idee
wat goed lijkt maar als je het uitwerkt toch niet blijkt te werken. Dat is dit keer
ook het geval. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik op een dag een idee krijg wat
wél tot een nieuw boek gaat leiden.

 

Waar ik zeker mee doorga is met het schrijven van deze column. Dit was de
25 ste . Ik zeg: op naar de 50!