Column Hindrik van der Spoel: ''EXCUSES''
12.Dec.2022
EXCUSES
Voetbal is oorlog is een bekende uitspraak die op het moment best wel van toepassing is. Op het moment vindt in Quatar het WK voetbal 2022 plaats. Een controversieel toernooi waar al heel veel over gezegd is. Ik zoek het in deze wat dichter bij huis, in Nederland zelf. We hebben de revanche tegen Argentinië helaas niet waar kunnen maken en liggen er daardoor uit. Jammer, maar helaas pindakaas.
We wonen hier echter in Nederland en niet in Marokko maar als ik naar het NOS journaal kijk begin ik daar steeds meer aan te twijfelen. Elke wedstrijd die het Marokkaanse elftal speelt wordt door het journaal besproken. Waarom?
Oké, er wonen hier de nodige Marokkanen, maar ook Duitsers, Belgen, Britten, Fransen. Dan kunnen we de wedstrijden die zij moeten spelen ook wel in het journaal bespreken. Ik vraag me af waarom het Marokkaanse elftal zo in de schijnwerpers wordt gezet. Begrijp me goed, ik heb niets tegen Marokkanen maar waarom moet hun team zo uitgebreid belicht worden? Heeft het misschien te maken met het NOS journaal dat zo graag multicultureel en politiek correct wil zijn?
Wat mij nog het meest stoort is dat een deel van de Marokkaanse gemeenschap, laat ik het Marokkaanse hooligans noemen, elke overwinning op het toernooi aangrijpen om te rellen. Voetbal is oorlog, in dit geval dan niet het voetbal zelf maar meer de nasleep. De overwinning moet er in hun opvatting letterlijk uitgeslagen en geknald worden. En dan gaat het hier nog om overwinningen. Hoe wordt het als ze straks verliezen? Spat bij de Marokkaanse hooligans dan de frustratie eraf en krijgen we een uitbarsting van geweld die zijn weerga niet kent? Zou het trouwens niet fatsoenlijk zijn als de Marokkaanse hooligans eens hun excuses zouden aanbieden voor de vernielingen die ze aanrichten? Nu en niet over pakweg 160 jaar wanneer we er allemaal niet meer zijn en hun nazaten vervallen in zielig gesteggel over schuldbetuigingen.
Excuses, een van de meest gebezigde woorden momenteel. Er gaat geen dag voorbij of er valt wel ergens het woord excuses. Dit woord wordt onderhand zo vaak gebruikt dat het volgens mij zijn betekenis allang verloren heeft. Dat mensen in het verleden tot slaaf zijn gemaakt vind ik oprecht verschrikkelijk en mensonterend maar om daar 160 jaar na dato excuses over te maken vind ik simpelweg overbodig. En nu er zelfs een eisenpakket op tafel ligt waaraan voldaan moet worden betreffende het maken van excuses zeg ik: Laat maar zitten! Absurd gewoon.
Het is gebeurd en dat is triest en tegelijkertijd onomkeerbaar. We gaan de Spanjaarden toch ook niet vragen excuses te maken voor de tachtigjarige oorlog die plaatsvond tussen 1568 en 1648? We kunnen ons beter richten op het heden en de toekomst. Moderne slavernij proberen uit te bannen. Maar dat is eigenlijk onbegonnen werk omdat wij toch niet leren van ons verleden, dat bewijst de oorlog tussen Rusland en Oekraïne wel weer.
Om nog even voor het laatst op de excuses terug te komen. Misschien is het goed als ik bij deze mijn excuses aanbied voor alles wat ik tot nu toe gedaan en gezegd heb en voor alles wat ik vanaf nu ga doen en ga zeggen. Dan heb ik het in elk geval gedaan. Hiermee voorkom ik dat ik het over zo’n 150 jaar moet doen en iets in mij zegt dat het er dan helemaal niet meer van komt.
Ik wil nog even opmerken dat we compleet doorschieten in betutteling. Zoals bijvoorbeeld woorden als verzetsheld en moedermelk benoemen die schijnbaar niet meer kunnen. Nog even en je mag niets meer zeggen om scheve gezichten te voorkomen. De ultieme oplossing hiervoor is er voortaan maar helemaal het zwijgen toe te doen. Spreken is namelijk zilver, zwijgen nog altijd goud.
Tegelijkertijd is het saai en praktisch onmogelijk.
Tot slot wens ik iedereen alvast fijne kerstdagen!
Hindrik van der Spoel
Voetbal is oorlog is een bekende uitspraak die op het moment best wel van toepassing is. Op het moment vindt in Quatar het WK voetbal 2022 plaats. Een controversieel toernooi waar al heel veel over gezegd is. Ik zoek het in deze wat dichter bij huis, in Nederland zelf. We hebben de revanche tegen Argentinië helaas niet waar kunnen maken en liggen er daardoor uit. Jammer, maar helaas pindakaas.
We wonen hier echter in Nederland en niet in Marokko maar als ik naar het NOS journaal kijk begin ik daar steeds meer aan te twijfelen. Elke wedstrijd die het Marokkaanse elftal speelt wordt door het journaal besproken. Waarom?
Oké, er wonen hier de nodige Marokkanen, maar ook Duitsers, Belgen, Britten, Fransen. Dan kunnen we de wedstrijden die zij moeten spelen ook wel in het journaal bespreken. Ik vraag me af waarom het Marokkaanse elftal zo in de schijnwerpers wordt gezet. Begrijp me goed, ik heb niets tegen Marokkanen maar waarom moet hun team zo uitgebreid belicht worden? Heeft het misschien te maken met het NOS journaal dat zo graag multicultureel en politiek correct wil zijn?
Wat mij nog het meest stoort is dat een deel van de Marokkaanse gemeenschap, laat ik het Marokkaanse hooligans noemen, elke overwinning op het toernooi aangrijpen om te rellen. Voetbal is oorlog, in dit geval dan niet het voetbal zelf maar meer de nasleep. De overwinning moet er in hun opvatting letterlijk uitgeslagen en geknald worden. En dan gaat het hier nog om overwinningen. Hoe wordt het als ze straks verliezen? Spat bij de Marokkaanse hooligans dan de frustratie eraf en krijgen we een uitbarsting van geweld die zijn weerga niet kent? Zou het trouwens niet fatsoenlijk zijn als de Marokkaanse hooligans eens hun excuses zouden aanbieden voor de vernielingen die ze aanrichten? Nu en niet over pakweg 160 jaar wanneer we er allemaal niet meer zijn en hun nazaten vervallen in zielig gesteggel over schuldbetuigingen.
Excuses, een van de meest gebezigde woorden momenteel. Er gaat geen dag voorbij of er valt wel ergens het woord excuses. Dit woord wordt onderhand zo vaak gebruikt dat het volgens mij zijn betekenis allang verloren heeft. Dat mensen in het verleden tot slaaf zijn gemaakt vind ik oprecht verschrikkelijk en mensonterend maar om daar 160 jaar na dato excuses over te maken vind ik simpelweg overbodig. En nu er zelfs een eisenpakket op tafel ligt waaraan voldaan moet worden betreffende het maken van excuses zeg ik: Laat maar zitten! Absurd gewoon.
Het is gebeurd en dat is triest en tegelijkertijd onomkeerbaar. We gaan de Spanjaarden toch ook niet vragen excuses te maken voor de tachtigjarige oorlog die plaatsvond tussen 1568 en 1648? We kunnen ons beter richten op het heden en de toekomst. Moderne slavernij proberen uit te bannen. Maar dat is eigenlijk onbegonnen werk omdat wij toch niet leren van ons verleden, dat bewijst de oorlog tussen Rusland en Oekraïne wel weer.
Om nog even voor het laatst op de excuses terug te komen. Misschien is het goed als ik bij deze mijn excuses aanbied voor alles wat ik tot nu toe gedaan en gezegd heb en voor alles wat ik vanaf nu ga doen en ga zeggen. Dan heb ik het in elk geval gedaan. Hiermee voorkom ik dat ik het over zo’n 150 jaar moet doen en iets in mij zegt dat het er dan helemaal niet meer van komt.
Ik wil nog even opmerken dat we compleet doorschieten in betutteling. Zoals bijvoorbeeld woorden als verzetsheld en moedermelk benoemen die schijnbaar niet meer kunnen. Nog even en je mag niets meer zeggen om scheve gezichten te voorkomen. De ultieme oplossing hiervoor is er voortaan maar helemaal het zwijgen toe te doen. Spreken is namelijk zilver, zwijgen nog altijd goud.
Tegelijkertijd is het saai en praktisch onmogelijk.
Tot slot wens ik iedereen alvast fijne kerstdagen!
Hindrik van der Spoel
 Resato Hydrogen Technology.png)
.gif)
.png)
