Column Hindrik van der Spoel: ''BROOS''
17.Apr.2023
BROOS
Donderdag 13 april ben ik naar een optreden van Fred Delfgaauw in theater De Winsinghhof geweest. De voorstelling die hij gaf droeg de titel BROOS en stond in het teken van de zorg en hoe het daarmee anno 2023 is gesteld. Fred Delfgaauw is een poppenspeler. Hij maakt theater met poppen. Het enige wat ik daar tot nu toe van had gezien was Jan Klaassen en Katrijn en daar kan ik me bijster weinig van herinneren. Is zo’n voorstelling eigenlijk niet speciaal voor kinderen bedoeld?
Vrijwel onmiddellijk werd het tegendeel bewezen. Mijn interesse voor deze voorstelling werd gewekt door het feit dat het over de zorg gaat. Een sector waar ik in de loop der jaren op allerlei verschillende manieren vertrouwd ben mee geraakt.
Om maar gelijk het woord raken erbij te pakken. Delfgaauw zegt dat de
beschaving is begonnen toen de mens voor de andere mens zorgde. Hoe zit dat nu?
Delfgaauw’s poppen bestaan uit een masker met een karakteristieke kop en een bovenlijf met armen maar stralen vlees en bloed uit. Door wat ze te vertellen hebben wordt je gelijk in hun belevingswereld meegetrokken. Tijdens de coronaperiode lagen ook de theaters lange tijd stil en Fred Delfgaauw besloot niet stil te blijven zitten maar zichzelf nuttig te maken door als vrijwilliger in een zorgcentrum aan de slag te gaan. Hulde! Op deze manier kreeg hij een inkijk in hoe het er in zo’n tehuis aan toegaat en leerde hij allerlei mensen en hun verhalen kennen en vroegen sommigen of hij dit ook ging gebruiken in zijn voorstelling.
Voor het voetlicht komen onder andere: vrijwilligerscoördinator Wil die een groot hart voor de bewoners heeft en onder andere meezingmiddagen organiseert maar zichzelf helemaal wegcijfert. Een dementerende weduwe, een mantelzorger die voor zijn vrouw zorgt. De vrouw zien we niet maar ze is er wel. Haar man voelt zich hierdoor een weduwnaar van een levende vrouw.
Allemaal hebben ze hun eigen verhaal en die kwamen bij mij binnen omdat ik zelf ook de nodige situaties die ze beschrijven heb meegemaakt. Broos zijn ze, kwetsbaar. Het zijn poppen maar wel levensecht. Ik vond het een ontroerende voorstelling die mij in het hart geraakt heeft en raad iedereen aan deze te gaan bekijken. Dankjewel, Fred Delfgaauw voor de indrukwekkende voorstelling.
Na afloop ben ik met Fred en een van de poppen op de foto gegaan.
Hindrik v/d Spoel
Donderdag 13 april ben ik naar een optreden van Fred Delfgaauw in theater De Winsinghhof geweest. De voorstelling die hij gaf droeg de titel BROOS en stond in het teken van de zorg en hoe het daarmee anno 2023 is gesteld. Fred Delfgaauw is een poppenspeler. Hij maakt theater met poppen. Het enige wat ik daar tot nu toe van had gezien was Jan Klaassen en Katrijn en daar kan ik me bijster weinig van herinneren. Is zo’n voorstelling eigenlijk niet speciaal voor kinderen bedoeld?
Vrijwel onmiddellijk werd het tegendeel bewezen. Mijn interesse voor deze voorstelling werd gewekt door het feit dat het over de zorg gaat. Een sector waar ik in de loop der jaren op allerlei verschillende manieren vertrouwd ben mee geraakt.
Om maar gelijk het woord raken erbij te pakken. Delfgaauw zegt dat de
beschaving is begonnen toen de mens voor de andere mens zorgde. Hoe zit dat nu?
Delfgaauw’s poppen bestaan uit een masker met een karakteristieke kop en een bovenlijf met armen maar stralen vlees en bloed uit. Door wat ze te vertellen hebben wordt je gelijk in hun belevingswereld meegetrokken. Tijdens de coronaperiode lagen ook de theaters lange tijd stil en Fred Delfgaauw besloot niet stil te blijven zitten maar zichzelf nuttig te maken door als vrijwilliger in een zorgcentrum aan de slag te gaan. Hulde! Op deze manier kreeg hij een inkijk in hoe het er in zo’n tehuis aan toegaat en leerde hij allerlei mensen en hun verhalen kennen en vroegen sommigen of hij dit ook ging gebruiken in zijn voorstelling.
Voor het voetlicht komen onder andere: vrijwilligerscoördinator Wil die een groot hart voor de bewoners heeft en onder andere meezingmiddagen organiseert maar zichzelf helemaal wegcijfert. Een dementerende weduwe, een mantelzorger die voor zijn vrouw zorgt. De vrouw zien we niet maar ze is er wel. Haar man voelt zich hierdoor een weduwnaar van een levende vrouw.
Allemaal hebben ze hun eigen verhaal en die kwamen bij mij binnen omdat ik zelf ook de nodige situaties die ze beschrijven heb meegemaakt. Broos zijn ze, kwetsbaar. Het zijn poppen maar wel levensecht. Ik vond het een ontroerende voorstelling die mij in het hart geraakt heeft en raad iedereen aan deze te gaan bekijken. Dankjewel, Fred Delfgaauw voor de indrukwekkende voorstelling.
Na afloop ben ik met Fred en een van de poppen op de foto gegaan.
Hindrik v/d Spoel
.gif)
.png)
 Resato Hydrogen Technology.png)
