Een jaar onderweg

 

Elke maand schrijft een raadslid of wethouder van Gemeentebelangen Noordenveld
over hetgeen hem of haar bezighoudt. Deze maand schrijft wethouders Jos Darwinkel
over zijn eerste jaar wethouderschap.
De gemeenteraadsverkiezingen liggen alweer meer dan een jaar achter ons. In mei
daaropvolgend ben ik namens Gemeentebelangen aan de slag gegaan als wethouder. Het
was best spannend om aan deze nieuwe klus te beginnen. Je geeft toch je eigen leuke baan
op en het nieuwe publieke handelen ligt onder een vergrootglas.
Na twee periodes als raadslid dacht ik een aardig beeld te hebben hoe een werkweek als
collegelid eruitziet. Maar het is nog veel diverser dan ik van tevoren dacht. Geen dag is
hetzelfde en telkens als je denkt een oplossing te hebben gevonden voor een probleem,
gebeurt er toch weer wat waardoor je weer moet bijsturen. Als ik het raadslidmaatschap en
het wethouderschap voor mezelf vergelijk in voetbaltermen, ben ik als wethouder meer een
mid-mid die het spel moet maken. Als raadslid was ik voor mijn gevoel meer de laatste man
die het voorstel wel of niet doorliet. En hoewel ik het als voetballer vooral moest hebben van
sterke spitsen uitschakelen en dan de bal inleveren bij mijn medespelers, vind ik het op dit
speelveld erg leuk om met creativiteit doorbraken in complexe dossiers proberen te forceren.
Maar waar ben je dan elke dag mee bezig is een veelgestelde vraag. En is het
wethouderschap een fulltime baan?

 

Vast Ritme
De agenda kent voor mij een vast ritme. Zondagochtend eerst hardlopen en daarna stukken
lezen ter voorbereiding op de komende werkweek. ‘s Maandags spreek ik in het
portefeuillehouderoverleg de verschillende onderwerpen door met de ambtenaren die
hieraan werken. Dinsdag is de vaste collegedag. ’s Morgens worden de voorstellen
besproken die zijn voorbereid door de afzonderlijke wethouders. Je bepaalt dan vervolgens
samen als college wat en hoe deze voorstellen worden voorgelegd aan de gemeenteraad. In
de middag delen we onderling de gebeurtenissen van de afgelopen week en voeren we een
gesprek met het managementteam. Vaak gaat dit gepaard met een werkbezoek. Zo zijn we
onlangs onder meer rondgeleid in de gevangenissen van Veenhuizen, hebben we een
bezoek gebracht aan de dorpshuizen van Peize en Peest en zijn we ontvangen bij het
waterbedrijf in Nietap. Daarnaast hebben we ondertussen bijna elk college bezocht of
ontvangen van onze direct omliggende gemeenten, zeven stuks. Problemen of kansen
kennen geen gemeentegrenzen en bovendien moet je kijken hoe je in tijden van personele
schaarste samen kunt optrekken.
De rest van de week vul ik de dagen vooral met bijeenkomsten en gesprekken met
betrekking tot mijn eigen dossiers, met als hoofdmoot: Ruimtelijke Ordening-Woningbouw,
Economie, Centrumontwikkeling, Recreatie en toerisme. Woningbouw heeft het afgelopen
jaar vooral mijn aandacht gehad. We willen de komende tien jaar zo’n duizend woningen
bouwen. Dat is -zeker onder de huidige marktomstandigheden- een ambitieus doel. De
gemeenteraad heeft ondertussen een heel aantal bestemmingsplannen geaccordeerd,
plannen die aangeven waar welke woningen worden gebouwd. De afgelopen
raadsvergadering heeft de raad bijvoorbeeld ingestemd met het bestemmingsplan voor
tweeëntwintig woningen aan de Kanaalstraat tegenover de Kampeerhal. Op een volgende
raadsvergadering spreken we over het realiseren van huizen (Naoberhof) aan de Oude
Velddijk in Peize. Maar met alleen goedgekeurde bestemmingsplannen komen we er niet,

het moet nu ook in de praktijk gebeuren. We staan zelf ook niet op de steiger, dus proberen
we dit in nauwe samenwerking met de ontwikkelaars en bouwbedrijven te doen.
Innovatieve en wereldwijd opererende bedrijven
Economie vind ik zelf een heel mooie portefeuille. Om te weten wat er leeft bij de
ondernemers probeer ik in ieder geval elke twee week een bedrijfsbezoek af te leggen.
Momenteel voeren we gesprekken hoe we de bedrijventerreinen toekomstbestendig maken.
Hoe kunnen bedrijven bijvoorbeeld energie opwekken en onderling uitwisselen? Je staat er
versteld van welke innovatieve en wereldwijd opererende bedrijven Noordenveld kent. Zo
bezocht ik laatst een handels- en exportstal van paarden. Een bedrijf dat uitzonderlijke
kwaliteit levert om toppaarden gezond te exporteren naar Saudi-Arabië of Mexico. Je
verwacht het niet direct in Een-West. Of neem de nieuwe dierenkliniek aan het Vlasveen, het
UMCG van het noorden qua diergeneeskunde. En zo kan ik de lijst nog wel even aanvullen.
De afgelopen week is illustratief voor het afwisselende karakter van het werk: van een
interview met De Krant en de Zakenkring over het verloop van de centrumontwikkeling in de
Heerestraat, een bestuursvergadering van het Recreatieschap over het wandel en
fietsnetwerk, een bezoek aan het Drents museum, een gesprek met voetbalclubs over de
ontwikkelingen Roden Zuid, een bijeenkomst met eigenaar en ontwikkelaars Vluchtheuvel
Norg, overleg gedeputeerden en wethouders Regio Groningen-Assen tot aan de opening
van de kunstroute in Roderesch, Alteveer en Steenbergen.

 

Accu opladen
Af en toe wil ik wel eens sneller resultaat dan soms realistisch is. Bovendien heb je in deze
functie eigenlijk altijd te maken met tegengestelde belangen of taakstellingen vanuit de
Rijksoverheid. Hoe ga je hier dan vervolgens mee om? Ik wil de uitdagingen graag met een
open vizier tegemoet treden en toets mijn handelen daarom aan de basale vraag: wat is
goed voor Noordenveld? Als hier vervolgens anders over wordt gedacht hoor je dit gauw
genoeg op het voetbalveld, in de supermarkt, op het terras of via Facebook. Dat is de
charme en tegelijkertijd ook de kracht van het werken in onze gemeente. Resultaat boeken
kan naar mijn overtuiging alleen vanuit oprechte samenwerking met inwoners, ondernemers,
ambtelijke organisatie, collegeleden en politieke (eigen) fractie(s). Aankomende week is er
tijd voor het gezin. We gaan in de meivakantie op familiebezoek in Boedapest. De accu
opladen om er daarna weer met volle kracht tegenaan te gaan. Een jaar vliegt echt om.