De uitdagingen van een hond!

 

Elke maand schrijft een raadslid of wethouder van Gemeentebelangen Noordenveld over hetgeen hem of haar bezighoudt. Deze keer schrijft raadslid Sander Renkema over zijn dagelijkse wandeling met zijn hond.

 

Sinds een aantal jaren hebben wij thuis een hond. Een labrador om precies te zijn. We hebben hem Moos genoemd en deze lieve viervoeter zorgt onbedoeld voor vele leuke gesprekken in de buurt tijdens het uitlaten. Onlangs raakte ik weer eens in gesprek met een buurtgenoot die weet dat ik in de lokale politiek ‘zit’. Hij vroeg me hoe ik het vond, nu ruim een jaar als raadslid actief te zijn. “Veelzijdig, interessant en uitdagend!” Was mijn antwoord, kort samengevat. En hoewel ik best snap dat elke week 2 avonden vergaderen en veel lezen niet voor iedereen aantrekkelijk klinkt, lukte het me aardig het zo te brengen dat deze buurman best wel inzag dat we op een goede manier met voor de gemeente belangrijke dingen bezig zijn. Als raadslid, vertelde ik, ben je betrokken bij veel lokale beslissingen en maak je zo samen keuzes die je directe woonomgeving aangaan en bepalen. Daar zitten echt mooie vraagstukken tussen, die hier en daar een verschil maken! Neem de beweegbox die we bij de Ronerborg gaan plaatsen, of het gratis ontbijt voor alle basisschoolleerlingen. Nuttige ontwikkelingen, gaf ik aan, die belangrijk zijn voor (een deel van) de jonge Noordenvelders. Toen ik ze noemde moest ik ze uitleggen. Deze twee buurtgenoten hadden dit niet meegekregen maar het een en ander kon de goedkeuring wel wegdragen. Al snel kwam het op de verschillende bouwplannen en de tegenwind die Hugo de Jonge landelijk ondervindt waardoor het lastig wordt de ambities rondom het bouwen van veel huizen de komende jaren waar te maken. Hoe zit dat eigenlijk in Noordenveld werd er gevraagd. Waar kunnen we de lokale woningbehoefte invullen? Hoe gaan we dat doen? Wat is dan qua inpassing in de omgeving verstandig? Het gesprek duurde wat langer en Moos was er inmiddels bij gaan liggen. Te warm om zo lang te blijven staan.

 

Diepgang

Leuk hoe soms een simpel momentje waarbij twee honden naar elkaar toetrekken en elkaar vriendelijk besnuffelen een gesprek tussen eigenaren wordt en diepgang krijgt. Er kwam een derde persoon bij staan die zich al snel in het gesprek mengde. Allerlei vragen werden opgeworpen en op een gegeven moment ging het gesprek over de uitdagingen die we als gemeente hebben. Hoe verhouden zich de uitdagingen hier in Noordenveld tot de uitdagingen die onze landelijke coalitie in de Tweede Kamer het hoofd moet bieden?

 

Op die vraag is natuurlijk niet zomaar een heel simpel antwoord te geven. Ik ben ook zeker niet degene die alle wijsheid in pacht heeft, maar een mening heb ik wel. Als je het mij vraagt denk ik dat we in Noordenveld veel van de landelijke uitdagingen op kleinere schaal terugzien. Volgens mij zijn er ook wel verschillen. Niet alle problematiek is even duidelijk voelbaar hier, op sommige vlakken doen we het echt goed en het is dan ook niet voor niets dat we in Elsevier al een paar jaar hoog op de ranglijst van beste gemeenten staan. Echter zijn er wel degelijk behoorlijke uitdagingen in Noordenveld. Natuurlijk is er de al genoemde woningbehoefte. Het is tegenwoordig niet eenvoudig snel huizen te bouwen. Het vinden van een goede plek, de onderzoeken en procedures die dan in gang gezet moeten worden, de kosten, het vinden van een aannemer en de menskracht qua projectbegeleiding. Niet eenvoudig allemaal. Een factor die hier tegenaan zit is de opgave die we vanuit de landelijke overheid krijgen ten aanzien van de opvang van asielzoekers en statushouders. Deze mensen komen naar Nederland en we hebben met z’n allen afgesproken gedegen te kijken naar de problematiek en zorgvuldig te bepalen of mensen hier mogen blijven. Dat maakt dat we voor een beperkte groep ook echt woonruimte moeten vinden. Soms tijdelijk, soms ook permanent. Ook in Noordenveld. Verder zijn de recreatiesector en ook de lokale ondernemers soms gekoppeld aan bouwplannen en ruimtelijke ordening, vanwege bestemmingswijzigingen en wet- en regelgeving. Terwijl we onze ondernemers graag een warm hart toedragen. Ze zijn immers onze lokale economie, werkgevers en ook vaak weer inwoners. Er zijn geen simpele een-tweetjes op dit vlak in ieder geval.

 

Energietransitie

Mijn twee gespreksgenoten leken wel te begrijpen dat er veel komt kijken bij het realiseren van nieuwe woningen. De honden lagen er nog relaxed bij, dus ik kon mijn reactie completer maken. Andere uitdagingen zijn er zeker ook vervolgde ik. Neem de energietransitie. Wij in Noordenveld moeten ook meer duurzame energie gebruiken en opwekken en neem bijvoorbeeld de zorgen omtrent biodiversiteit. Ook in Noordenveld zijn dit belangrijke thema’s. De reden bijvoorbeeld dat er heel anders gemaaid wordt langs vele wegen sinds een aantal jaren. Daarnaast het verkeer en de verbindingen in het buitengebied. In vele gemeenten zien we dat die onder druk staan en dat speelt hier in Noordenveld ook. Vraag de inwoners van Een maar eens. Simpele oplossingen zijn er vaak niet. Geld zou je soms denken, maar geld moet ergens vandaan komen. Nog een thema? De jeugd! Deze heeft de toekomst zeggen ze wel eens. Nou, voor de jeugd moet er wel het een en ander gebeuren! De problematiek rondom lachgas lijkt wat afgenomen (het landelijk verbod heeft hierbij vast geholpen), maar op andere vlakken moeten we aandacht houden voor de jongeren die niet goed meekomen in de maatschappij en zorg nodig hebben. Kleine stapjes zijn er ook. Mooi te zien bijvoorbeeld dat we in Noordenveld nu een jongeren ontmoetingsplek (JOP) hebben staan. Een goede plek om samen te ‘chillen’!

 

Zo kunnen we vaststellen dat we ten aanzien van een aantal onderwerpen in Noordenveld echt wel handvatten hebben onze leefomgeving ten goede bij te sturen. We bepalen samen (voor een deel) waar we ons op focussen en waar we geld in steken. Al met al moet dit zorgen voor een nog mooier Noordenveld volgende week, volgende maand en volgend jaar. Grote uitdagingen, maar met de noordelijke nuchterheid en daadkracht kunnen we die aan!

 

Zoveel mensen, zoveel wensen

Terugkomend bij mijn gesprekspartners was het wel eens tijd voor een vraag voor hen. Onze labrador was er inmiddels wel klaar mee en begon zich richting een boom te begeven op zo’n 10m afstand. Ik vroeg ze op de man af waar ze nou het meest van baalden in Noordenveld. Wat moeten we liefst nog morgen aanpassen? De heren keken elkaar aan het even was het stil. Totdat 1 van de twee riep dat we toch echt het busstation in Roden opnieuw moeten aanleggen. “Wat een drama! Dat ziet er toch niet uit!” Was de felle conclusie. De ander was het daar totaal niet mee eens. “Man, hoe kun je dat nou zeggen! Het is juist erg mooi geworden, weet je nog wel hoe het was?!” Tja… Zeg het maar. Eerlijk gezegd had ik na dit lange gesprek toch wel een wat intelligenter antwoord op mijn vraag verwacht.

 

Mijn hond begon nu resoluut aan de lijn trekken en voor mij was dit een mooi moment om me verder niet in deze discussie te mengen. “Tja, smaken verschillen! Dank heren, ik moet nu echter verder”, waren mijn afsluitende woorden. Zoveel mensen, zoveel wensen.