NEANDERTHALER
Afgelopen week naar Pathé in Groningen geweest en als me één ding duidelijk is opgevallen is het wel dat de tijden veranderen. De tijd dat ik naar de kassa liep voor het kopen van een kaartje is voorgoed verleden tijd. Daarover straks meer.
Sinds enige tijd wordt in Hollywood door acteurs gestaakt. Ze lopen inkomsten mis door de wildgroei aan streamingdiensten en hun baan als acteur door A.I.
Nog even en ze zijn volstrekt overbodig in een film. Wat die streamingdiensten betreft kan ik eerlijk zeggen dat het niet aan mij ligt. Ik heb geen abonnement op Netflix, Videoland of wat dan ook maar heb een collectie dvd’s die ik kijk wanneer ik daar zin in heb en wat door verder niets of niemand wordt bepaald.
Terug naar de bioscoop. Een kaartje koop ik dus niet meer aan de kassa bij de bios zelf maar die betaal ik online waarna ik een foto maak van de QR code van dat kaartje. Als ik Pathé binnenloop wordt mijn kaartje niet zoals in het verleden gescheurd maar moet ik de QR code scannen. Ik kan hier eindeloos over gaan uitweiden maar laat ik het kort houden en zeggen dat ik het een gedoe vind. Als dit eenmaal achter de rug is ben ik er nog niet. Een drankje gekocht in de foyer moet ook gescand worden en wel de streepjescode op het flesje.
“Straks staat hier een robot,” zei ik tegen een medewerkster. “Die apparaten zijn al robotten,” vertelde ze me. Ze heeft gelijk. Langzaam maar zeker worden we overgenomen en niet alleen de acteurs. Wij mensen zijn straks compleet overbodig. Ik zie het al in de supermarkten met de zelfscankassa’s, in de bioscoop dus. Over wellicht niet al te lange tijd wordt het openbaar vervoer bestuurt door robots en staan ze ook voor de klas. Dat levert dan misschien wel weer een bijkomend voordeel op: robotten weten vast wel op te treden tegen vervelende leerlingen.
Nu ik daar zo over nadenk. Ieder voordeel heb z’n nadeel en ieder nadeel z’n voordeel. Op zich ben ik faliekant tegen robotten maar wat betreft handhaving en gezag kan het zo z’n voordeel hebben. Science Fiction wordt Science Faction. Robocops en Terminators worden ingezet in de strijd tegen bijvoorbeeld de drugsoorlogen die nu inmiddels ook al in Oost-Groningen gaande zijn. Ik zie die drugsbaronnen al zeven kleuren stront schijten als ze alleen maar: “I’ll be back!” horen.

Hoe dan ook, verder moet ik van al die moderne techniek niets hebben. Laatst zag ik een vrouw voor me fietsen die druk aan het appen was en daardoor begon te slingeren. Levensgevaarlijk. Ik zie mezelf als een Neanderthaler/dinosaurus in de moderne maatschappij die krampachtig aan het verleden probeert vast te houden maar tandenknarsend gedwongen wordt
mee te gaan met de toekomst. Dat ik niet de enige ben die hier soms in vastloopt zag ik laatst op het journaal. Heel wat mensen hebben problemen met DigiD. Ik wil maar zeggen: DigiD, ik kan er niets mee!
In de laatste Indiana Jones film reist Harrison Ford van de tweede wereldoorlog naar 1969 en vervolgens helemaal terug naar de tijd voor Christus. Als ik in de tijd terug zou kunnen reizen zou ik terug naar de jaren 60 of 80 van de vorige
eeuw willen. Toen voor mijn gevoel het leven nog een stuk simpeler en overzichtelijker in elkaar zat.
De film die ik afgelopen week bezocht was: Mission Impossible – Dead Reckoning Part 1. Het verhaal van de film vertellen is een onmogelijke opgave.
Ik kan alleen maar zeggen dat het allemaal draait om een sleutel die niet in verkeerde handen mag vallen. Een tijdje terug sloot ik mezelf buiten en had
helemaal geen sleutel in handen. Zelfs geen reservesleutel. Weer binnenkomen zonder iets te breken was het probleem. Dat degene die een reservesleutel van mij had niet thuis was loste het niet op. Uiteindelijk was het eind goed, al goed door een andere reservesleutel. Ik stak hem in het slot en kon weer naar binnen. Geen moderne techniek of Science Fiction maar pure logica. Heerlijk simpel.