Column Margreet Medema: Levi
27.Aug.2023
Al meer dan 25 jaar zit Margreet Medema in het onderwijs. Ze schrijft columns over de kinderen die haar het meeste zijn bijgebleven. '' Ik denk dat het voor veel mensen herkenbaar is. ''
LEVI
Na de zomervakantie komt Levi bij jullie school. Levi is nog niet zo ver met alles, zegt de juf van de peuterspeelzaal. Hij vertelt weinig, hij onderneemt niet veel en is nog niet erg zelfredzaam, vervolgt ze. Ik ben wat eigenwijs en denk ach, dat zal wel wat meevallen. Maar als het september is en Levi een paar dagen op school is zie ik dat het niet meevalt. Levi zegt weinig, kan nog niet veel zelf en zit buiten het liefste naast mij op het bankje. Stijf tegen mij aan met zijn duim in z'n mond.
Levi is niet nieuwsgierig maar passief en teruggetrokken. Mijn duo collega en ik ondernemen van alles om Levi actiever te laten worden, we vertellen hem veel, we betrekken hem bij alles, we stellen hem vaak vragen en prijzen hem uitbundig bij alles wat hij doet. Maar bovenal geven we hem bevestiging en vertrouwen dat het goed is en goed komt. Maar ondertussen maken we ons wel zorgen... - nieuwsgierig, emotioneel vrij zijn en samenwerken- zijn de drie kernwaarden voor basisontwikkeling volgens Good Old Frea Jansen Vos. Een pedagoge die mijn collega en ik hoog in het vaandel hebben staan. Geen van deze drie dingen zien we bij Levi en ik lig er soms echt van wakker. We delen onze zorgen met moeder en ook al benadrukken we dat Levi nog tijd heeft, dat we hem niet willen pushen en hem altijd zullen ondersteunen toch komt ons gesprek erg binnen bij haar. Mijn collega en ik zijn zelf ook moeder en we verlaten die avond allemaal bedrukt de school.
Een paar weken later komt de moeder van Levi bij me en ze vertelt me het volgende. Het gaat niet zo goed bij ons thuis. Mijn man heeft een (te) drukke baan, ik heb een baan waar ik het totaal niet meer naar mijn zin heb en ondertussen gaat het met Levi ook helemaal niet goed. We zijn het zat, zo hadden we het ons niet voorgesteld, we voelen ons beide erg ongelukkig op het moment. We hebben onbetaald verlof opgenomen en we gaan op reis. We gaan 4 maanden naar Australië. Levi is nu nog 4 en Stan 2, het kan nu. We komen half maart weer terug. Mijn mond valt open en ik kan alleen maar uitbrengen...wat geweldig!!
Er is op dat moment nog geen Insta Facebook of wat dan ook dus we hebben geen idee hoe het de familie vergaat... ik denk vaak aan Levi en zijn dappere ouders die zo'n coole beslissing namen. Ik vind het zo stoer!
We maken op school de herfst, 11 november, sinterklaas, kerst en de winter mee en dan ineens op een van de eerste lentedagen wordt er aan de deur van ons lokaal geklopt. Het is LEVI gillen mijn kinderen! En het is Levi, bruin verbrand en opgewekt met een dino shirtje en een kangaroo petje op zijn hoofd stapt hij zelfverzekerd naar binnen! Levi gil ik nu ook. Levi lacht en zegt nog maar even ter verduidelijking. Ik ben het, Levi! Levi zijn moeder kijkt ook om de hoek en ik zie een trotse, ontspannen en gelukkige moeder! Wauw; zeg ik wat zien jullie er goed uit! Vertel hoe is het?
Levi zijn moeder haalt adem om hun verhaal te vertellen maar Levi is haar voor.
Ik ga het vertellen mama, zegt hij en hij begint een monoloog van minstens 10 minuten. Alles vertelt Levi van het begin (we gingen met het vliegtuig en mama moest huilen) tot het eind. (We gingen weer naar huis en mama moest weer huilen) En alles er tussen in. Spelen in zee, voetballen met jongens die een andere taal spreken en marshmallows roosteren in een kampvuur. Kangaroos zien in het wild, snorkelen met papa en vliegen in een helikopter boven de outback. Wij luisteren ademloos en een tikkeltje jaloers toe. Wat een avontuur! En wat is er met schuchtere, onzekere Levi gebeurd?? Als we naar buiten gaan gaat Levi met de klas mee en praat ik nog even met zijn moeder na.Ik ben zo trots op jullie allemaal! Ik vind jullie geweldig; zeg ik en merk dat ik geëmotioneerd ben. Levi zijn moeder is ook geëmotioneerd en zegt , we zijn met een hele andere Levi teruggekomen. In Australië waar wij helemaal tot rust kwamen kwam Levi helemaal tot bloei. Hij voetbalde met andere kinderen, bouwde zandkastelen op het strand, ging vissen met zijn vader en veranderde helemaal. Deze reis heeft ons zoveel meer gebracht dan we ooit hadden kunnen denken, Ik kan alleen maar knikken. Ja het is waar 'de leraar doet er toe' maar het echte leven leert je soms het allermeest!
LEVI
Na de zomervakantie komt Levi bij jullie school. Levi is nog niet zo ver met alles, zegt de juf van de peuterspeelzaal. Hij vertelt weinig, hij onderneemt niet veel en is nog niet erg zelfredzaam, vervolgt ze. Ik ben wat eigenwijs en denk ach, dat zal wel wat meevallen. Maar als het september is en Levi een paar dagen op school is zie ik dat het niet meevalt. Levi zegt weinig, kan nog niet veel zelf en zit buiten het liefste naast mij op het bankje. Stijf tegen mij aan met zijn duim in z'n mond.
Levi is niet nieuwsgierig maar passief en teruggetrokken. Mijn duo collega en ik ondernemen van alles om Levi actiever te laten worden, we vertellen hem veel, we betrekken hem bij alles, we stellen hem vaak vragen en prijzen hem uitbundig bij alles wat hij doet. Maar bovenal geven we hem bevestiging en vertrouwen dat het goed is en goed komt. Maar ondertussen maken we ons wel zorgen... - nieuwsgierig, emotioneel vrij zijn en samenwerken- zijn de drie kernwaarden voor basisontwikkeling volgens Good Old Frea Jansen Vos. Een pedagoge die mijn collega en ik hoog in het vaandel hebben staan. Geen van deze drie dingen zien we bij Levi en ik lig er soms echt van wakker. We delen onze zorgen met moeder en ook al benadrukken we dat Levi nog tijd heeft, dat we hem niet willen pushen en hem altijd zullen ondersteunen toch komt ons gesprek erg binnen bij haar. Mijn collega en ik zijn zelf ook moeder en we verlaten die avond allemaal bedrukt de school.
Een paar weken later komt de moeder van Levi bij me en ze vertelt me het volgende. Het gaat niet zo goed bij ons thuis. Mijn man heeft een (te) drukke baan, ik heb een baan waar ik het totaal niet meer naar mijn zin heb en ondertussen gaat het met Levi ook helemaal niet goed. We zijn het zat, zo hadden we het ons niet voorgesteld, we voelen ons beide erg ongelukkig op het moment. We hebben onbetaald verlof opgenomen en we gaan op reis. We gaan 4 maanden naar Australië. Levi is nu nog 4 en Stan 2, het kan nu. We komen half maart weer terug. Mijn mond valt open en ik kan alleen maar uitbrengen...wat geweldig!!
Er is op dat moment nog geen Insta Facebook of wat dan ook dus we hebben geen idee hoe het de familie vergaat... ik denk vaak aan Levi en zijn dappere ouders die zo'n coole beslissing namen. Ik vind het zo stoer!
We maken op school de herfst, 11 november, sinterklaas, kerst en de winter mee en dan ineens op een van de eerste lentedagen wordt er aan de deur van ons lokaal geklopt. Het is LEVI gillen mijn kinderen! En het is Levi, bruin verbrand en opgewekt met een dino shirtje en een kangaroo petje op zijn hoofd stapt hij zelfverzekerd naar binnen! Levi gil ik nu ook. Levi lacht en zegt nog maar even ter verduidelijking. Ik ben het, Levi! Levi zijn moeder kijkt ook om de hoek en ik zie een trotse, ontspannen en gelukkige moeder! Wauw; zeg ik wat zien jullie er goed uit! Vertel hoe is het?
Levi zijn moeder haalt adem om hun verhaal te vertellen maar Levi is haar voor.
Ik ga het vertellen mama, zegt hij en hij begint een monoloog van minstens 10 minuten. Alles vertelt Levi van het begin (we gingen met het vliegtuig en mama moest huilen) tot het eind. (We gingen weer naar huis en mama moest weer huilen) En alles er tussen in. Spelen in zee, voetballen met jongens die een andere taal spreken en marshmallows roosteren in een kampvuur. Kangaroos zien in het wild, snorkelen met papa en vliegen in een helikopter boven de outback. Wij luisteren ademloos en een tikkeltje jaloers toe. Wat een avontuur! En wat is er met schuchtere, onzekere Levi gebeurd?? Als we naar buiten gaan gaat Levi met de klas mee en praat ik nog even met zijn moeder na.Ik ben zo trots op jullie allemaal! Ik vind jullie geweldig; zeg ik en merk dat ik geëmotioneerd ben. Levi zijn moeder is ook geëmotioneerd en zegt , we zijn met een hele andere Levi teruggekomen. In Australië waar wij helemaal tot rust kwamen kwam Levi helemaal tot bloei. Hij voetbalde met andere kinderen, bouwde zandkastelen op het strand, ging vissen met zijn vader en veranderde helemaal. Deze reis heeft ons zoveel meer gebracht dan we ooit hadden kunnen denken, Ik kan alleen maar knikken. Ja het is waar 'de leraar doet er toe' maar het echte leven leert je soms het allermeest!
 Resato Hydrogen Technology.png)
.png)
.gif)
