Column Margreet Medema: Robin
2.Sep.2023
''Al meer dan 25 jaar zit ik in het onderwijs.  Ik schrijf columns over de kinderen die me het meeste zijn bijgebleven. Ik denk dat het voor veel mensen herkenbaar is.''

Margeet Medema

 

ROBIN.
''Juf wanneer is de sabeltand tijger uitgestorven?''
“Juf weet jij hoeveel mensen er zijn doodgegaan in de tweede wereldoorlog?''Robin was een kleuter met heel veel interesses. -Breed georiënteerd, met een grote woordenschat- schreef ik in zijn rapport. Hoogbegaafd zullen we nu zeggen.
Ik vond het gewoon een heel leuk en aangenaam kind. Met zijn knalblauwe ogen en heldere blik beschouwde hij de wereld. Terwijl de andere kinderen heerlijk buiten speelden zaten Robin en ik vaak het leven te bespreken. Robin vroeg me het hemd van het lijf, hij wilde alles weten en vaak tot in het kleinste detail! Robin onthield alles wat ik hem vertelde en was mijn lopende agenda. Robin kon ook al klokkijken en dat kwam vaak van pas (nog 5 minuten juf, bijna 12 uur!) Robin had een fascinatie voor het weer en wist elke dag de weersvoorspelling, ''beter eerst naar buiten juf en dan spelen en werken want er is regen voorspeld''Super handig.
Hoog of meerbegaafd heeft ook nadelen ontdekten wij samen. Robin maakte zich zorgen om dingen waar niemand anders zich druk om maakte. ''Juf als jouw auto kapot is hoe kom je dan op school?''Wie zorgt er voor mij als mijn vader en moeder dood zijn?'' Ook stelde Robin vragen die niemand anders stelde'' Waarom is er geen kattenvoer met de smaak muis? Een kat houdt toch van muizen?''Als je met onzichtbare inkt schrijft, hoe weet je dan dat de inkt op is?'' Regelmatig zat Robin bij mij buiten op het bankje hele verhandelingen op te hangen terwijl zijn leeftijdsgenootjes heerlijk buiten speelden. Ik nam het gewoon zoals het was en dacht er verder niet bij na.
In groep 3 kreeg Robin het lastig want hij kon al lang lezen en rekenen. Hij verveelde zich kapot. Versnellen of compacten was er toen nog niet bij en Robin ploeterde maar door. Hij kreeg in groep 8 uiteraard gymnasium advies en daarna hoorde ik lang niks meer van hem.
Tot het afgelopen voorjaar. Vanwege een ontsteking in mijn bovenkaak werd ik doorverwezen naar het UMCG. Mijn arts was dr R. de Haas, er ging mij meteen een lichtje op en toen een grote blonde man met knal blauwe ogen mij binnenriep wist ik het zeker! ''Robin!'' ''Juf Margreet!'' zei hij tegelijkertijd! "Je bent niks veranderd, vervolgde hij meteen. ''ja, ja charmant was je vroeger al'' kaatste ik meteen terug. We lachten allebei! Robin doet vervolgens zijn hele studieloopbaan uit de doeken en ik luister ademloos. Ergens voel ik me wel wat bezwaard dat ik hem nooit meer uitdaging heb geboden in de kleutergroep. Schuchter vraag ik hem hoe hij terug kijkt op zijn kleutertijd... ''fantastisch''; roept hij uit!'',Zoveel vrijheid! Zoveel leuke hoeken om te kiezen! Zoveel gelachen en waar ik ook over begon, jij luisterde altijd! Waarom vraag je dit eigenlijk? zegt hij dan als hij mij klaarblijkelijk opgelucht ziet kijken. ''Ik voel me wat bezwaard, zeg ik , dat ik je nooit meer heb uitgedaagd en meer onderwijs op maat heb geboden. Ik zou het nu zo anders doen...'' Robin denkt na en zegt dan: Je moet nooit met de kennis van nu naar een situatie van toen kijken. Daarmee doe je jezelf tekort. Ik heb juist heel veel van je geleerd. Ik werd gezien en er werd naar mij geluisterd, ik voelde me op mijn gemak en ik voelde me veilig. Als ik later wegloop voel ik me trots en ik denk '';Ja zo is het. Je doet je best met de kennis die je op dat moment hebt.
Niet meer en niet minder. Wat een eye opener!'' Ik glimlach en denk dan bij mijzelf 'lieve, gevoelige, intelligente en empathische Robin, jij hebt veel geleerd van mij maar ik zojuist nog meer van jou''