Column Hindrik van der Spoel: '' EEUWIGE JEUGD ''
30.Oct.2023
EEUWIGE JEUGD
De wintertijd is ingegaan. Dagen worden korter, nachten langer. Het is volop herfst. Geregeld valt er neerslag, de ene keer wat meer dan weer wat minder.
Waaien doet het af en toe ook flink. En ondertussen woeden de oorlogen in de Gaza strook en tussen Oekraïne en Rusland voort. Ik zou er spontaan van in een winterdepressie kunnen schieten. Voor mij is er gelukkig een remedie daartegen: Muziek.
Een paar weken geleden een hernieuwde uitgave van het album CUT uit 1982 van Golden Earring aangeschaft. Het album was bedoeld als een donderend afscheidssaluut omdat de band wegens onder andere tegenvallende albumverkopen er een punt achter wilde zetten. Liep toch anders. Met de rug tegen de muur leverden ze hun beste album sinds MOONTAN (met daarop RADAR LOVE) af. De single TWILIGHT ZONE werd een internationale hit en schopte het zelfs tot in Amerika in de top 10 en van uit elkaar gaan was begrijpelijkerwijs geen sprake meer. Met extra schijfjes met daarop demo’s en de videoclips geregisseerd door Dick Maas een fijne aanwinst.
Vorige week vrijdag was dan de dag waar niet alleen ik maar vele anderen met mij naar uitkeken. Het verschijnen van het nieuwe album van The Rolling Stones. HACKNEY DIAMONDS. Van het weer kreeg ik spontaan de blues. Regen, regen en nog eens regen. Mijn paraplu die de naam paraplu eigenlijk niet meer verdiende ging nog dapper de strijd met de regen en de aanwakkerende wind aan maar moest het uiteindelijk opgeven. Gelijk maar een nieuwe windbestendige gekocht.
In het hele land openden platenzaken rond middernacht hun deuren om de plaat te verkopen. Voor mij hoeven ze dat niet te doen, ik ga gewoon de volgende ochtend om hem te kopen. Maar wie had dat kunnen bedenken: dat 60 (!) jaar na hun debuut er zaken om middernacht open zouden gaan om hun
nieuwste plaat te verkopen.
Inmiddels is HACKNEY DIAMONDS de plaat die ik het vaakst opzet. Er wordt overduidelijk met plezier gespeeld, de productie klinkt fris en modern en de mannen gaan tekeer als jonge honden. Vooral Mick Jagger lijkt te bewijzen dat hij de eeuwige jeugd heeft. De man is 80(!) maar daar is niets van te merken.
Het is ook een gevarieerde plaat. Een mix van rock, country, funk en blues songs. Naast de Stones zelf doen er ook flink wat gasten mee. Oud bassist Bill Wyman, de in 2021 overleden drummer Charlie Watts is op 2 nummers te horen. Lady Gaga, Elton John en Stevie Wonder leveren ook een bijdrage.
Meest verrassend is misschien wel dat Paul Mc Cartney bassend op de plaat te horen is. Dat zou zo’n 60 jaar geleden ondenkbaar zijn geweest. Je was voor The Rolling Stones of The Beatles. Voor allebei dat bestond niet. Mijn vader was overigens liefhebber van The Stones, en mijn oom hield van The Beatles.
Anno 2023 kan dus gewoon een Beatle op een Stonesplaat te horen zijn. In de muziek kan dit dus.
Hoe mooi zou het zijn als een Israeliër en een Palestijn elkaar, na alle geweld en oorlogen, de hand zouden schudden.
Hindrik v/d Spoel
De wintertijd is ingegaan. Dagen worden korter, nachten langer. Het is volop herfst. Geregeld valt er neerslag, de ene keer wat meer dan weer wat minder.
Waaien doet het af en toe ook flink. En ondertussen woeden de oorlogen in de Gaza strook en tussen Oekraïne en Rusland voort. Ik zou er spontaan van in een winterdepressie kunnen schieten. Voor mij is er gelukkig een remedie daartegen: Muziek.
Een paar weken geleden een hernieuwde uitgave van het album CUT uit 1982 van Golden Earring aangeschaft. Het album was bedoeld als een donderend afscheidssaluut omdat de band wegens onder andere tegenvallende albumverkopen er een punt achter wilde zetten. Liep toch anders. Met de rug tegen de muur leverden ze hun beste album sinds MOONTAN (met daarop RADAR LOVE) af. De single TWILIGHT ZONE werd een internationale hit en schopte het zelfs tot in Amerika in de top 10 en van uit elkaar gaan was begrijpelijkerwijs geen sprake meer. Met extra schijfjes met daarop demo’s en de videoclips geregisseerd door Dick Maas een fijne aanwinst.
Vorige week vrijdag was dan de dag waar niet alleen ik maar vele anderen met mij naar uitkeken. Het verschijnen van het nieuwe album van The Rolling Stones. HACKNEY DIAMONDS. Van het weer kreeg ik spontaan de blues. Regen, regen en nog eens regen. Mijn paraplu die de naam paraplu eigenlijk niet meer verdiende ging nog dapper de strijd met de regen en de aanwakkerende wind aan maar moest het uiteindelijk opgeven. Gelijk maar een nieuwe windbestendige gekocht.
In het hele land openden platenzaken rond middernacht hun deuren om de plaat te verkopen. Voor mij hoeven ze dat niet te doen, ik ga gewoon de volgende ochtend om hem te kopen. Maar wie had dat kunnen bedenken: dat 60 (!) jaar na hun debuut er zaken om middernacht open zouden gaan om hun
nieuwste plaat te verkopen.
Inmiddels is HACKNEY DIAMONDS de plaat die ik het vaakst opzet. Er wordt overduidelijk met plezier gespeeld, de productie klinkt fris en modern en de mannen gaan tekeer als jonge honden. Vooral Mick Jagger lijkt te bewijzen dat hij de eeuwige jeugd heeft. De man is 80(!) maar daar is niets van te merken.
Het is ook een gevarieerde plaat. Een mix van rock, country, funk en blues songs. Naast de Stones zelf doen er ook flink wat gasten mee. Oud bassist Bill Wyman, de in 2021 overleden drummer Charlie Watts is op 2 nummers te horen. Lady Gaga, Elton John en Stevie Wonder leveren ook een bijdrage.
Meest verrassend is misschien wel dat Paul Mc Cartney bassend op de plaat te horen is. Dat zou zo’n 60 jaar geleden ondenkbaar zijn geweest. Je was voor The Rolling Stones of The Beatles. Voor allebei dat bestond niet. Mijn vader was overigens liefhebber van The Stones, en mijn oom hield van The Beatles.
Anno 2023 kan dus gewoon een Beatle op een Stonesplaat te horen zijn. In de muziek kan dit dus.
Hoe mooi zou het zijn als een Israeliër en een Palestijn elkaar, na alle geweld en oorlogen, de hand zouden schudden.
Hindrik v/d Spoel
.gif)
.png)
 Resato Hydrogen Technology.png)
