Column Hindrik van der Spoel: 80'S MEMORIES
5.Feb.2024
80’S MEMORIES
Allereerst wil ik beginnen met het hartelijk bedanken voor de steunbetuigingen. Het is altijd fijn om te zien dat anderen met je meeleven.
Ik heb besloten deze column wat luchtiger te maken dan de vorige, ik wil namelijk niet blijven hangen in een zware gemoedstoestand.
Op NPO Radio 2 begint vandaag de week van de jaren 80 met als afsluiting de top 80 van de jaren 80. Het decennium van supersterren als Michael Jackson, Prince, Madonna, Whitney Houston, George Michael. Wrang dat de meesten anno 2024 niet meer in leven zijn. Het bewijs dat roem en rijkdom niet zaligmakend zijn. Op tv kijken we naar De Fabriek, Dossier Verhulst,Dallas,Dynasty, The A-team, Miami Vice. In de bioscoop draaien De Lift, Amsterdamned, Flodder, Lethal Weapon, Die Hard, Indiana Jones en Fatal Attraction.
In deze column wil ik terugblikken op hoe ikzelf de jaren 80 beleefd heb.
In 1980 maakte ik de overstap van de lagere school naar het voortgezet onderwijs wat in mijn geval de mavo was. De openbare mavo in Roden om precies te zijn. Deze is inmiddels niet meer terug te vinden, op deze plek staat nu gezondheidscentrum De Es. Ik doorliep de mavo vrij snel en ben slechts 1 keer blijven zitten, de 2e klas heb ik 2 x gedaan. Nu ik het zo bekijk eigenlijk best wel toepasselijk. Het vak waar ik het meeste hekel aan had was handenarbeid. Ik vroeg me altijd af wat ik daar deed. Gelukkig was ik daar na de mavo van verlost en ging ik naar de havo.
Op die havo aan het Nienoord College ging het toch een stuk trager. Zowel de 4e als de 5e, tevens eindexamenklas, heb ik 2 x gedaan. Of zoals iemand het ooit formuleerde, ik heb grondig onderwijs genoten. Destijds had ik een broertje dood aan het lezen van boeken voor de literatuurlijst van de talen. De leraar Engels stelde mij tijdens het mondeling talloze vragen die ik geen een van allen wist te beantwoordden. Hij vroeg me uiteindelijk wat ik gedaan had. Ik antwoordde daarop “Niets.” Het leverde me toch nog een 3 op. Mijn rapport had in die dagen veel weg van de toto. “Geweldig” vatte mijn vader het destijds kort en bondig samen toen hij het onder ogen kreeg. Natuurlijk kon het dan ook niet anders dan dat ik in de 4e klas bleef zitten en twee keer examen heb gedaan. Op de havo had ik het meeste hekel aan lichamelijke oefening oftewel gymnastiek. Bij hoogspringen vond ik het laagspringen of eronderdoor springen een stuk beter te doen.
Ik had meer oog voor film en muziek. Op de lagere school was het playbacken al begonnen. Met klasgenoten deed ik onder andere Kiss. Op de mavo heb ik dit solo als zanger/gitarist Paul Stanley gedaan. Op de Albertsbaan werden in de jaren 1983 en 1984 playbackshows gehouden waar ik aan meedeed. Als Adam Ant waarop Henk Hendriks na afloop zei: “Dit was Hindrik van der Spoel met Aerobic dansen voor heren.” En als Tom Robinson met het nummer ‘Listen to the radio’.
Op de havo deed ik mee aan het schooltoneel en speelde ik Shakespeare in een toneelstuk over Romeo & Julia. In Bloed & Liefde van Godfried Bomans vertolkte ik de rol van Boudewijn.
In de zomer van 1987 bezocht ik, Alison, een penvriendin in Londen. Haar vader werkte bij de BBC. Vorige keer heb ik al gezegd dat ik een grote dromer was. In 1985 had ik in navolging van Band Aid het plan opgevat om een film te maken waarvan de opbrengsten naar de hongersnood in Ethiopië zouden gaan. Natuurlijk zou ik zelf de hoofdrol spelen en het zou ‘Dangerous Love’ gaan heten. Ik stuurde het idee naar de BBC in Londen. Antwoord kreeg ik ook maar niet op de manier die ik gehoopt had. Ze konden helaas niet op mijn aanbod ingaan. In de zomer van 1987 bezocht ik met Alison wel het concert van Madonna in Wembley. Mijn zelfgeschreven recensie verscheen in het Roder Journaal en ik kreeg er 25 gulden voor.
Het kortste dienstverband stamt ook uit de jaren 80. In 1989 zou ik vakantiewerk gaan doen bij Egam in Roden, ook wel bekend als Brabantia. Ze maakten daar onder andere droogmolens. Er was echter een probleem. Ik heb twee linkerhanden en ben A technisch. Na 20 minuten mocht ik naar de baas. Niet voor promotie maar terug naar huis.
Allereerst wil ik beginnen met het hartelijk bedanken voor de steunbetuigingen. Het is altijd fijn om te zien dat anderen met je meeleven.
Ik heb besloten deze column wat luchtiger te maken dan de vorige, ik wil namelijk niet blijven hangen in een zware gemoedstoestand.
Op NPO Radio 2 begint vandaag de week van de jaren 80 met als afsluiting de top 80 van de jaren 80. Het decennium van supersterren als Michael Jackson, Prince, Madonna, Whitney Houston, George Michael. Wrang dat de meesten anno 2024 niet meer in leven zijn. Het bewijs dat roem en rijkdom niet zaligmakend zijn. Op tv kijken we naar De Fabriek, Dossier Verhulst,Dallas,Dynasty, The A-team, Miami Vice. In de bioscoop draaien De Lift, Amsterdamned, Flodder, Lethal Weapon, Die Hard, Indiana Jones en Fatal Attraction.
In deze column wil ik terugblikken op hoe ikzelf de jaren 80 beleefd heb.
In 1980 maakte ik de overstap van de lagere school naar het voortgezet onderwijs wat in mijn geval de mavo was. De openbare mavo in Roden om precies te zijn. Deze is inmiddels niet meer terug te vinden, op deze plek staat nu gezondheidscentrum De Es. Ik doorliep de mavo vrij snel en ben slechts 1 keer blijven zitten, de 2e klas heb ik 2 x gedaan. Nu ik het zo bekijk eigenlijk best wel toepasselijk. Het vak waar ik het meeste hekel aan had was handenarbeid. Ik vroeg me altijd af wat ik daar deed. Gelukkig was ik daar na de mavo van verlost en ging ik naar de havo.
Op die havo aan het Nienoord College ging het toch een stuk trager. Zowel de 4e als de 5e, tevens eindexamenklas, heb ik 2 x gedaan. Of zoals iemand het ooit formuleerde, ik heb grondig onderwijs genoten. Destijds had ik een broertje dood aan het lezen van boeken voor de literatuurlijst van de talen. De leraar Engels stelde mij tijdens het mondeling talloze vragen die ik geen een van allen wist te beantwoordden. Hij vroeg me uiteindelijk wat ik gedaan had. Ik antwoordde daarop “Niets.” Het leverde me toch nog een 3 op. Mijn rapport had in die dagen veel weg van de toto. “Geweldig” vatte mijn vader het destijds kort en bondig samen toen hij het onder ogen kreeg. Natuurlijk kon het dan ook niet anders dan dat ik in de 4e klas bleef zitten en twee keer examen heb gedaan. Op de havo had ik het meeste hekel aan lichamelijke oefening oftewel gymnastiek. Bij hoogspringen vond ik het laagspringen of eronderdoor springen een stuk beter te doen.
Ik had meer oog voor film en muziek. Op de lagere school was het playbacken al begonnen. Met klasgenoten deed ik onder andere Kiss. Op de mavo heb ik dit solo als zanger/gitarist Paul Stanley gedaan. Op de Albertsbaan werden in de jaren 1983 en 1984 playbackshows gehouden waar ik aan meedeed. Als Adam Ant waarop Henk Hendriks na afloop zei: “Dit was Hindrik van der Spoel met Aerobic dansen voor heren.” En als Tom Robinson met het nummer ‘Listen to the radio’.
Op de havo deed ik mee aan het schooltoneel en speelde ik Shakespeare in een toneelstuk over Romeo & Julia. In Bloed & Liefde van Godfried Bomans vertolkte ik de rol van Boudewijn.
In de zomer van 1987 bezocht ik, Alison, een penvriendin in Londen. Haar vader werkte bij de BBC. Vorige keer heb ik al gezegd dat ik een grote dromer was. In 1985 had ik in navolging van Band Aid het plan opgevat om een film te maken waarvan de opbrengsten naar de hongersnood in Ethiopië zouden gaan. Natuurlijk zou ik zelf de hoofdrol spelen en het zou ‘Dangerous Love’ gaan heten. Ik stuurde het idee naar de BBC in Londen. Antwoord kreeg ik ook maar niet op de manier die ik gehoopt had. Ze konden helaas niet op mijn aanbod ingaan. In de zomer van 1987 bezocht ik met Alison wel het concert van Madonna in Wembley. Mijn zelfgeschreven recensie verscheen in het Roder Journaal en ik kreeg er 25 gulden voor.
Het kortste dienstverband stamt ook uit de jaren 80. In 1989 zou ik vakantiewerk gaan doen bij Egam in Roden, ook wel bekend als Brabantia. Ze maakten daar onder andere droogmolens. Er was echter een probleem. Ik heb twee linkerhanden en ben A technisch. Na 20 minuten mocht ik naar de baas. Niet voor promotie maar terug naar huis.