Column Margreet Medema: TOBIAS
16.May.2024
TOBIAS


 

"Na de herfstvakantie krijgen jullie een nieuwe leerling", zegt onze intern begeleider. "Hij is vastgelopen op zijn andere school en de ouders willen het graag bij jullie proberen omdat ze goede verhalen hebben gehoord over onze school" Wij zijn uiteraard trots maar ook nieuwsgierig waarom het op de andere school is misgelopen. In het weekend lees ik het dossier van deze leerling en ik zie meteen 'autistisch spectrum, Asperge en ODD' staan. Ik begrijp nu wel wat er aan de hand is. Wij gaan het gewoon proberen en we zien wel hoe het gaat.


 

Op maandag is het zover, onze nieuwe leerling komt op school. Als hij binnenstapt kijkt hij aandachtig om zich heen. Hij kijkt in het lokaal. Hij kijkt naar mij. Dan zegt hij "Ik ben Tobias. Hoe heet jij?" "Ik ben juf Margreet" zeg ik. "Op mijn andere school is het misgegaan" zegt hij met een monotone stem. "Ik heb het gehoord" zeg ik, "we gaan het gewoon opnieuw proberen" "Ik hou niet van fel licht, ik houd niet van knuffelen en ik houd al helemaal niet van lawaai" zegt hij. "Ik hou ook niet van lawaai" zeg ik, 'laten we hopen dat het een rustige dag wordt" "Dat hoop ik intens", zegt Tobias ernstig. "Kind dat hoop ik elke dag" zeg ik ook heel ernstig. Tobias knikt tevreden en we beginnen samen de dag. Meteen na de dagopening gaan we naar buiten. We zijn nog niet buiten of Tobias struikelt over de drempel en ligt languit. Twee schaafplekken op zijn knie en een zere arm zijn de score maar Tobias huilt niet. Hij kijkt slechts verwondert naar zijn arm en zijn knie. Hoe hem dat nou is overkomen dat snapt hij eigenlijk niet. Ik probeer hem te troosten maar hij wijst me meteen af. Buiten loopt hij de hele tijd langs het hek. Hij kijkt naar alle auto's die voorbijkomen en weet ze allemaal te benoemen met naam, type en bijzonderheden. 'Opel Astra Sport BMW nieuwe versie, Audi, A6, turbo diesel injectie', enzovoort. Aan het einde van de dag vraagt moeder mij hoe het ging. "Ik weet het eigenlijk niet" zeg ik eerlijk. "Er zijn geen conflicten geweest, geen ruzies, geen gedoe maar er was ook weinig contact" Moeder is allang tevreden en zegt "thuis vraag ik hem wel en als we afwassen vertelt hij vaak een heleboel. Ik hou je op de hoogte" De volgende morgen vraag ik moeder wat Tobias over de dag vertelde. Moeder lacht en zegt "hij heeft volgens mij wel een goede dag gehad. Hij heeft mij puntsgewijs vier goede dingen genoemd over de nieuwe school en de nieuwe juf"


 

-Juf margreet ruikt lekker en ik denk dat ze wel lief is. 
- Er was niet veel lawaai, juf margreet zegt vaak "ssst" 
- Er komen veel auto's langs (onze school ligt aan een drukke weg)
- Ik mocht zelf kiezen wat ik ging doen, ik hoefde niet met andere kinderen 'mee te doen' 


 

Het gaat in de tijd die volgt eigenlijk best goed met Tobias op onze school maar toch merk ik wel degelijk verschil tussen Tobias en de andere kinderen. Tobias speelt nog altijd alleen, buiten loopt hij de hele tijd langs het hek auto's te benoemen en binnen speelt hij in de bouwhoek of met lego, maar niet met de andere kinderen, nee altijd alleen, naast de rest. Mijn collega en ik proberen echt om Tobias te laten "blenden" met de groep maar het lukt gewoon niet. Als we het afdwingen eindigt het altijd in een conflict. Thuis zeg ik tegen mijn man "wat moet ik nou doen om hem mee te laten spelen, hij kan toch niet altijd alleen spelen......." Het beste advies krijg ik echter onverwacht van mijn moeder, "je moet gewoon je gevoel volgen, laat alle boeken en studiedagen nou eens zitten en doe eens wat goed voelt"


 

De volgende dag observeer ik Tobias als hij weer alle dino's benoemt en ze vervolgens op alfabetische volgorde zet. Ik vraag mijn stagiaire om even een oogje in het zeil te houden en ik loop naar mijn collega van groep 8. "Zijn jullie nog bezig met jullie werkstukken" vraag ik haar. "Is er iemand die een werkstuk maakt over auto's of dino's?" Het blijkt zo te zijn. Niels maakt een werkstuk over de geschiedenis van de auto 'van T-Ford tot Tesla'. "Ik heb een goed idee" zeg ik, "mag Tobias je meehelpen? Ik denk serieus dat hij dingen weet die jij niet weet en doe het anders voor hem?" "En voor mij!" lach ik erbij. Mijn collega stemt in en ook Niels vindt het, nadat hij eerst heel moeilijk kijkt, uiteindelijk goed. De samenwerking van Niels en Tobias gaat meteen de volgende dag van start. En het blijkt een groot succes! Tobias weet nog veel meer over auto's dan ik al dacht. Elke ochtend om kwart over 9 haalt Niels Tobias uit de klas. "Ik ga naar mijn overleg" zegt Tobias dan en hij kijkt er heel serieus bij. Niels haalt uiteindelijk een 8,5 op zijn werkstuk en het duurt maar heel even of Tobias wordt ook gevraagd bij een project over Dino's. We hebben de sleutel gevonden!! Tobias moet zijn kennis kunnen delen ('thema vriendschappen' heet dit lees ik later in de literatuur) en met oudere kinderen op trekken. Ik deel mijn succes vol trots met moeder. De volgende dag ligt er een handgeschreven kaartje met de volgende spreuk op mijn bureau. "I never teach my pupils, I only attempt to provide the conditions in wich they can learn – Albert Einstein" Het hartje wat moeder er zelf achter heeft getekend raakt mij nog het meest en met een hart vol trots, liefde en dankbaarheid ga ik weer aan het werk.

 

 

Margreet Medema