Voorzitter vv Roden Hans de Vries draagt de voorzittershamer over
26.Oct.2024
Voorzitter vv Roden Hans de Vries draagt de voorzittershamer over
Inmiddels is Hans de Vries wel het gezicht te noemen van vv Roden, na 10 jaar in het bestuur te hebben gezeten, waarvan 7 jaar als voorzitter draagt hij nu, met pijn in zijn hart, de hamer over. De reden van deze, voor hem best zware beslissing is dat hij het te druk heeft met zijn werk. Na veel wikken en wegen en overleggen met zijn vrouw Janny kwam hij tot het besluit. Hans is namelijk eigenaar van HaJa Koeriers en moest te vaak ritten uitbesteden aan anderen, om de verantwoordelijkheden als voorzitter. Let wel dat hij alle taken altijd met veel liefde heeft uitgevoerd.
Maar zegt Hans, "Ik heb een wit/zwart hart en blijf zeker betrokken bij mijn clubje. Zo blijf ik in de sponsorcommisie en kan iedereen me altijd om advies vragen. Ik sta ook zeker langs de lijn en heb nu ook de tijd om bij mijn zoon Marnix en dochter Danielle te kijken!
De laatste maanden heeft Mirjam Vincent met mij mee gelopen en is voornemens de taak als voorzitter over te nemen. Maar het liefst iemand aan haar zijde en is dus op zoek naar iemand die haar wil ondersteunen. Tijdens de ledenvergadering op 18 november a.s. zal de hamer dan ook officieel aan haar overgedragen worden. Of een samenwerking met Mirjam een oplossing zou zijn? Nee, ik ben van de ik doe het allemaal zelf of ik doe het niet. En dat is niet om eigenwijs te zijn hoor, maar zo werk ik al jaren."
Na zoveel jaar heb je ook veel hoogtepunten, maar ook dieptepunten mee gemaakt. De hoogtepunten zijn uiteraard de kampioenschappen van alle clubs. Waar ik dan enorm trots op ben! Maar om een hoogtepunt te noemen, wat ook meteen een dieptepunt is, was het overlijden van Piet de Wit. Dieptepunt om een icoon van onze club te moeten verliezen, maar een hoogtepunt om hoe wij dit als vereniging hebben opgepakt. Piet had geen familie, en zo kregen wij het bericht dat hij gestorven was. Hoe wij dit hebben geregeld samen met Wietze, Piet en Griet is waar onze vereniging voor staat, namelijk saamhorigheid. Binnen 5 dagen een waardig afscheid uit de grond kunnen stampen. Daar kan ik alleen maar trots op zijn!"
"Iets waar ik erg tegen aan ben gelopen is het vrijwilligerswerk. Begrijp met niet verkeerd, het team van vrijwilligers wat wij hebben is grandioos, maar ik bedoel de groep mensen die niets willen doen voor een club, zoals een kantine dienst draaien, leider zijn of een wedstrijd fluiten. We zijn een club met 930 leden, als een ieder 1 keer per seizoen zich al in zet, lijkt me dat een kleinigheid. Sinds de coronatijd is dit alleen maar erger geworden, en dat baart mij dan ook grote zorgen voor de toekomst."
Wat mij ook zorgen maakt is het financiële gedeelte. Wij hebben als club veel zelf bekostigd, zoals het nieuwe gedeelte kleedkamers en de verbouwing van de kantine. We zijn erg content met ons kunstgrasveld, waar dagelijks veel gebruik van gemaakt wordt. Maar het oude gedeelte kleedkamers achter en de kleedkamers onder onze nostalgische tribune moeten echt vervangen worden en we hebben achter ook 2 nieuwe velden nodig. Op een zaterdag staan er soms wel 25 wedstrijden ingepland. En kun je dus zeggen dat we ruimte tekort komen. Als de verenging nog groter wordt, moeten we straks leden weigeren, en dat kan toch niet waar zijn. 4 jaar geleden hebben we bouwbudget bij de gemeente aangevraagd, maar moesten wachten op het besluit van andere lopende projecten Nu blijkt dat het budget datzelfde jaar nog gebruikt had moeten worden.. Er ligt een bult zand, die gebruikt zou worden om de velden te egaliseren. Het liefst gooi ik die bult zand bij de gemeente voor de deur. Want we hebben op hun verzoek namelijk gewacht.
Hans zal dus nog regelmatig te zien zijn langs de lijn, "Maar ik hoef niets meer en ben al aan het afbouwen en heel eerlijk, dat begint ook wel te wennen." Of hij met stille trom zijn taken neer gaat leggen? Gezien de vele gezellige feestjes waar VV Roden ook om bekend staat, lijkt het me sterk, maar Hans laat zich verrassen. "We gaan het zien, en een man hoort niet te huilen, maar wie weet pink ik nog wel een traantje weg."
Credits Coby van Zanten
Inmiddels is Hans de Vries wel het gezicht te noemen van vv Roden, na 10 jaar in het bestuur te hebben gezeten, waarvan 7 jaar als voorzitter draagt hij nu, met pijn in zijn hart, de hamer over. De reden van deze, voor hem best zware beslissing is dat hij het te druk heeft met zijn werk. Na veel wikken en wegen en overleggen met zijn vrouw Janny kwam hij tot het besluit. Hans is namelijk eigenaar van HaJa Koeriers en moest te vaak ritten uitbesteden aan anderen, om de verantwoordelijkheden als voorzitter. Let wel dat hij alle taken altijd met veel liefde heeft uitgevoerd.
Maar zegt Hans, "Ik heb een wit/zwart hart en blijf zeker betrokken bij mijn clubje. Zo blijf ik in de sponsorcommisie en kan iedereen me altijd om advies vragen. Ik sta ook zeker langs de lijn en heb nu ook de tijd om bij mijn zoon Marnix en dochter Danielle te kijken!
De laatste maanden heeft Mirjam Vincent met mij mee gelopen en is voornemens de taak als voorzitter over te nemen. Maar het liefst iemand aan haar zijde en is dus op zoek naar iemand die haar wil ondersteunen. Tijdens de ledenvergadering op 18 november a.s. zal de hamer dan ook officieel aan haar overgedragen worden. Of een samenwerking met Mirjam een oplossing zou zijn? Nee, ik ben van de ik doe het allemaal zelf of ik doe het niet. En dat is niet om eigenwijs te zijn hoor, maar zo werk ik al jaren."
Na zoveel jaar heb je ook veel hoogtepunten, maar ook dieptepunten mee gemaakt. De hoogtepunten zijn uiteraard de kampioenschappen van alle clubs. Waar ik dan enorm trots op ben! Maar om een hoogtepunt te noemen, wat ook meteen een dieptepunt is, was het overlijden van Piet de Wit. Dieptepunt om een icoon van onze club te moeten verliezen, maar een hoogtepunt om hoe wij dit als vereniging hebben opgepakt. Piet had geen familie, en zo kregen wij het bericht dat hij gestorven was. Hoe wij dit hebben geregeld samen met Wietze, Piet en Griet is waar onze vereniging voor staat, namelijk saamhorigheid. Binnen 5 dagen een waardig afscheid uit de grond kunnen stampen. Daar kan ik alleen maar trots op zijn!"
"Iets waar ik erg tegen aan ben gelopen is het vrijwilligerswerk. Begrijp met niet verkeerd, het team van vrijwilligers wat wij hebben is grandioos, maar ik bedoel de groep mensen die niets willen doen voor een club, zoals een kantine dienst draaien, leider zijn of een wedstrijd fluiten. We zijn een club met 930 leden, als een ieder 1 keer per seizoen zich al in zet, lijkt me dat een kleinigheid. Sinds de coronatijd is dit alleen maar erger geworden, en dat baart mij dan ook grote zorgen voor de toekomst."
Wat mij ook zorgen maakt is het financiële gedeelte. Wij hebben als club veel zelf bekostigd, zoals het nieuwe gedeelte kleedkamers en de verbouwing van de kantine. We zijn erg content met ons kunstgrasveld, waar dagelijks veel gebruik van gemaakt wordt. Maar het oude gedeelte kleedkamers achter en de kleedkamers onder onze nostalgische tribune moeten echt vervangen worden en we hebben achter ook 2 nieuwe velden nodig. Op een zaterdag staan er soms wel 25 wedstrijden ingepland. En kun je dus zeggen dat we ruimte tekort komen. Als de verenging nog groter wordt, moeten we straks leden weigeren, en dat kan toch niet waar zijn. 4 jaar geleden hebben we bouwbudget bij de gemeente aangevraagd, maar moesten wachten op het besluit van andere lopende projecten Nu blijkt dat het budget datzelfde jaar nog gebruikt had moeten worden.. Er ligt een bult zand, die gebruikt zou worden om de velden te egaliseren. Het liefst gooi ik die bult zand bij de gemeente voor de deur. Want we hebben op hun verzoek namelijk gewacht.
Hans zal dus nog regelmatig te zien zijn langs de lijn, "Maar ik hoef niets meer en ben al aan het afbouwen en heel eerlijk, dat begint ook wel te wennen." Of hij met stille trom zijn taken neer gaat leggen? Gezien de vele gezellige feestjes waar VV Roden ook om bekend staat, lijkt het me sterk, maar Hans laat zich verrassen. "We gaan het zien, en een man hoort niet te huilen, maar wie weet pink ik nog wel een traantje weg."
Credits Coby van Zanten