De dertig-kilometer-zones in Roden.
Alweer enkele jaren geleden heeft de gemeente Roden besloten 30-kilometer-zones in te stellen. Maandenlang werd er gewerkt om de straten aan te passen. Er kwamen drempels en de 30-km. borden werden geplaatst. Wellicht ware het beter geweest wanneer de gemeente het bestede geld in de vijver had gegooid. Dan was het ook weg geweest. Nog beter had de gemeente het weggesmeten geld kunnen gegeven aan bijvoorbeeld de voedselbank. Een nuttige instelling in dit welvarende land waar het allemaal zo fantastisch gaat en waar, zoals in ons dorp, bakken met geld aan subsidies worden verstrekt aan instellingen waar slechts een beperkt groepje van profiteert.
Goed, terug naar de 30-km. zones en over de handhaving; wij Nederlanders, de Rodenaren niet uitgezonderd, zijn een arrogant volkje. Regels maken wij zelf, daar hebben wij onze Overheid niet voor nodig. Onder de 30-km. bordjes kunnen wij langzamerhand wel het volgende plaatsen “keer 2”. Eigenlijk zouden wij degenen die zich aan de aangegeven maximum snelheid houden een kleine onderscheiding moeten geven. Uitgereikt door onze burgemeester. Werkeloos zou hij de hele dag op zijn stoel zitten. Er wordt dus door onze 30-kilomer-zones gejakkerd.
Een voorbeeld: neem de moeite eens een uurtje plaats op de Brink in Roden. Bijvoorbeeld op een van die leuke terrasjes. Aanschouw de snelheid van de voorbijkomende automobilisten die vanuit het centrum richting Norg rijden. Dertig kilometer? Hoezo? Goud kan de Staat verdienen op dit stukje weg. Maar handhaven? Natuurlijk niet. Ziet U daar ooit een snelheidscontrole?
Ga eens naar de Mensingeweg. Zelfde gedrag. Jakkeren. Iemand die zich wel aan de snelheid houdt in de 30-km-zone wordt bijkans van de weg gedrukt. Een oproep dus aan de Politie om wekelijks een snelheidscontrole te houden op verschillende plaatsen waar niet harder mag worden gereden dan dertig kilometer.
Gea Bonnema