Zomercolumn : Onderweg

Het beloofde al niet veel goeds: bij mij voor het huis dreven de putdeksels door de straat vanwege de hevige regenval. Het is vrijdag 12 juli, en wat een regen op een dag die zomers zou moeten zijn. De dag ook voor de start van het fietsevenement Gravel One Fifty. Samen met maar liefst 2.000 deelnemers uit 24, ja 24, verschillende landen, sta ik op zaterdag aan de start.

De start van de Gravel One Fifty

De volgende dag in Peize horen we dat we een half uur later moeten starten. Wij gaan als allerlaatsten van start, voor onze leeftijdsgroep (50+), wachtend op 85 loodzware kilometers over onverharde wegen. Maar we moeten later starten omdat de profs minder ver zijn dan verwacht. Onze routes kruisen elkaar en dan is het handig elkaar niet tegen te komen. Dat belooft weinig goeds, denk ik direct. Als zij al zoveel meer tijd nodig hebben, hoe wordt het dan voor ons?

Financiële tegenslagen

Weinig goeds, net als de zogenaamde rijksvergoeding die wij als gemeente Noordenveld krijgen. Daar gaat zonder enige onderbouwing zomaar 4,5 miljoen euro vanaf. Het kan gewoon. Als gemeente kunnen we daarom een aantal plannen voorlopig niet uitvoeren. De introductie van de 'nu even nog niet' lijst vond plaats bij de bespreking van de perspectiefnota. Veel plannen en projecten kunnen we nu even nog niet opstarten. En dat terwijl wij vorig jaar nog een 9, ja een 9, kregen als cijfer voor onze begroting. We moeten nu vol aan de bak in de vakantieweken om een sluitende begroting te presenteren.

De race: van start tot finish

We zijn inmiddels vertrokken op de gravelbike. Via Lieveren, Roden, Roderesch, Steenbergen en Een ploeteren we door de modder richting de eerste verzorgingspost in Veenhuizen. Mijn fietsmaat gaat onderuit en moet helaas opgeven. Ik ploeter door dit beveiligde dorp, mijn gedachten dwalen af. Prima verzorging bij het landbouwbedrijf van de gebroeders Riedstra en hartverwarmende support. Richting Zuidvelde is fietsen niet meer mogelijk; het is lopen door modder, blubber en braggel. Geef het een naam, maar gravel is het niet meer. Uiteindelijk richting Norg wordt het beter en hebben we onze tweede verzorgingspost in de nieuwe woonwijk het Oosterveld.

Woningbouw en doorzettingsvermogen

Meer dan 20 jaar heeft het geduurd voordat hier gebouwd kan worden. Ik stap op de fiets en ga verder, net als wij als gemeente. Er is grote behoefte aan woningbouw; meer goedkope huur- en koopwoningen zijn nodig. Ik eet een gelletje en een krentenbol en ga verder richting Peize, denkend aan de woningbouwprojecten waar we snel mee aan de slag willen. Het zal toch geen twintig jaar duren! Iedereen wil woningbouw, hoor ik altijd, maar de plek... Ja, de plek is wel een dingetje. Individueel belang tegenover een algemeen belang; die afweging moeten wij steeds vaker maken. Mijn individuele belang is vooral de finish halen. Voor mijn gevoel ben ik al twintig uur onderweg. Altena, nog één superslechte strook: de Kleiweg. Die doet haar naam eer aan. Ik was nog niet gevallen, maar hier schuif ik onderuit. Zonder erg, maar ik ben nu wel helemaal naar de vaantjes en zit onder de blubber. Gelukkig is het niet ver meer en wacht in Peize bij de finish een lekker koel glas bier. Dat smaakte heerlijk na zo’n inspanning.

De eindstreep

Mijn gedachten dwalen weer af. Vakantie en dan voor mij één van de hoogtepunten van het jaar, de Rodermarkt feestweek. Ik kijk er altijd naar uit. Een feest van met elkaar, ontmoeting, plezier en vooral vrolijkheid. Vrolijkheid wens ik u allen toe en uiteraard een fijne vakantie. Zie u op de Rodermarkt!

Wethouder Alex Wekema