SPIJT

In Nederland zijn we het oneens over immigratie en klimaat maar zitten we met zijn allen op een lijn waar het de angst voor oorlog betreft las ik recent. Persoonlijk ben ik banger voor sabotage van drinkwater en/of infrastructuur dan dat de Russen ons land binnenvallen. Poetin dacht heel snel volledig Oekraïne in te nemen maar na drie jaar oorlog is wel duidelijk dat het Russische leger er een enorme kluif aan heeft. Voor een kernoorlog heb ik al helemaal geen angst omdat dit al gauw een einde oefening voor onze hele planeet zal betekenen. Een noodpakket voor tweeënzeventig uur heb ik niet in huis. Ik zie er op dit moment het nut niet van in. Een oorlog is op dit ogenblik voor mij een ver van mijn bed show. Wat ik wel zie zijn bijvoorbeeld de toegenomen explosies in ons land. De kans dat dit je wijk treft is zoveel groter dan die van oorlog. Zoals het bijvoorbeeld in december gebeurde aan de Tarwekamp in Den Haag. Een enorme explosie veroorzaakt door tweehonderd liter benzine dat werd aangestoken met zwaar vuurwerk en wat zes mensen het leven kostte. Nu het voor het gerecht komt tonen de daders ineens spijt. Ze hadden het niet zo bedoeld. Nu ze voor de rechter staan hebben ze ineens berouw, op dit moment komt het natuurlijk wel heel goed uit, advocaat Spong kan in deze een goed woordje voor ze doen en het staat zo mooi dat er mededogen wordt getoond wat zich misschien wel uitbetaalt in een lichtere straf. Een gotspe is het. Met tweehonderd liter benzine en zwaar vuurwerk naar het plaats delict gaan en dan blijkbaar denken dat het allemaal met de sisser van een kippenscheetje afloopt. Bezint eer ge begint zou ik zeggen. Al een week eerder waren ze van plan het uit te voeren maar kruisten ze het pad van de politie. Ze hebben dus alle tijd gehad om erover na te denken en hadden kunnen besluiten het niet te doen. Nu spijt betonen is wel heel gemakkelijk en dient geen enkel ander doel dan het in hun voordeel te laten werken. Ik hoop van harte dat de rechter dit niet laat meewegen in de strafmaat. Wat de laatste tijd ook vaak in het nieuws is dat is de term FEMICIDE. Een vrouw die vermoord wordt vanwege het simpele feit dat ze een vrouw is. Zoals bijvoorbeeld Mieke Oort die in Leeuwarden door haar vriend Thomas R. uit Leek om het leven werd gebracht omdat hij het niet kon verkroppen dat hij door haar was afgewezen. Ik heb het gelezen in het boek De Tindermoord geschreven door strafrechtadvocaat Sébas Diekstra. Thomas vertrok vanuit Leek met twee jerrycans benzine, hamer en mes naar het huis van Mieke. De hele rit daarnaartoe heeft hij kunnen bedenken ervan af te zien maar hij heeft het plan dat hij in zijn hoofd had koelbloedig uitgevoerd. Gewoon moord dus. En voor de rechter spijt betuigend vertellen dat hij het niet zo bedoeld had. Mieke Oort is niet de eerste en zal ook vast niet de laatste zijn die op deze manier uit het leven wordt gerukt. De kans dat iemand het slachtoffer wordt van FEMICIDE is groter dan dat het Rode Leger door onze straten marcheert en het feit dat signalen hierover vaak niet worden opgepikt maakt het bijzonder spijtig.