Auteur en avonturier Paulien van der Werf geeft lezingen over haar boek Huttentochten in het noorden van het land.

Begin dit jaar kwam het boek Huttentochten uit dat mede geschreven is door (oud-)Rodenaar Paulien van der Werf. De afgelopen weken was Paulien even in Nederland om onder andere meerdere boekpresentaties te geven. Zaterdag was er de ‘Boeken in beweging-dag’ en kon je Paulien ontmoeten in de lokale boekhandel in Roden voor een signeersessie. Er kwamen veel mensen op af die benieuwd waren naar het avonturiersleven van Paulien. Ze heeft meerdere mensen kunnen enthousiasmeren voor tochten en ze heeft advies gegeven over hoe ze zelf ook klein zouden kunnen beginnen met een avontuurlijk leven.

Paulien is opgegroeid in het noorden van het land. Roden voelt volgens haar nog steeds als thuis. Toch is ze het grootste gedeelte van het jaar in het buitenland en beschouwt ze zichzelf als fulltime avonturier. Ze is de hele dag op pad en verdient haar inkomen met op reis zijn. Dit is niet altijd zo geweest.

Ze vertelt: “Tijdens mijn studie biologie kreeg ik burn-outachtige klachten. Ik wilde zo niet leven; ik werd niet blij van de hele dag data uitwerken op de computer. Het veldwerk dat onderdeel van de studie was, deed ik wel graag. Voor mij was dit een periode waarin ik veel over mezelf geleerd heb. Over wat bij mij paste en waar ik niet blij van werd. Na mijn studie ging ik werken in loondienst onder andere bij de toenmalige Vrijbuiter. Zo had ik het gevoel dat ik nog genoeg tijd had voor mijn eigen avonturen. Dat hield voor mij in: van 9 tot 5 werken en dan van 5 tot 9 op avontuur. Dan fietste ik bijvoorbeeld vanuit mijn werk een nachtje naar een camping en dan ging ik de volgende dag weer naar mijn werk.

Ik vond het in het begin heel spannend, maar ik kreeg steeds meer goede ervaringen. Ook doordat ik het alleen deed, kreeg ik steeds meer zelfvertrouwen. Het was lekker overzichtelijk omdat ik de volgende dag toch weer naar mijn werk ging. Door het gewoon te doen kreeg ik er steeds meer vertrouwen in dat ik het goed aan kon.”

En van dat ene nachtje kwamen er steeds meer. Haar eerste micro-avontuur was in het Drentse Aa-gebied van Gieten en Borger. Ze wandelde een paar dagen en sliep er een paar nachtjes in een tent.

Ze merkte dat ze hier erg blij van werd en dat ze hier meer van wilde. Uiteindelijk zette ze de stap om naar het buitenland te gaan. Ze zegde haar huurwoning en haar baan op en ging op pad. Haar eerste langere avontuur was dat ze tegen kost en inwoning op een boerderij ging werken in Frankrijk. En niet veel later ging ze een paar maanden in een Tiny House op een berg wonen in Frankrijk. Doordat er letterlijk meer afstand kwam van Nederland en omdat ze voor een langere periode weg was, ontdekte ze dat ze niet terug wilde naar het leven dat ze daarvoor leidde en dat ze liever onderweg bleef.

Eén van haar eerste ervaringen op wandelgebied staat haar nog goed voor de geest. Ze was voor het eerst zonder haar ouders en wel met een vriend in Slovenië. Een bekende van hen adviseerde een bepaalde tocht. Het leek hen wel leuk om deze te gaan doen en zo gingen ze – onvoorbereid en vrij laat op de dag – op pad. Het bleek uiteindelijk een helse tocht die hen bijna het leven had gekost. Ze bleken namelijk een via ferrata-tocht te hebben gewandeld. Dit is een wandeling die je gezekerd met een tuigje vastgeklikt aan een koord moet lopen. Maar dat deden ze niet; ze dachten toen nog dat ze die zo wel konden lopen. Onderweg ontdekte dat ze het toch wel erg gevaarlijk was, maar teruggaan was voor hun gevoel enger. En dus liepen ze door. Het werd steeds donkerder en ook lag er sneeuw waardoor het pad veel te glad werd om te wandelen. Uiteindelijk waren ze bijna boven en kwamen ze op een punt dat ze niet meer verder konden. De enige optie die ze nog hadden, was de weg terug te gaan. Het was donker en het was ook begonnen te regenen. Uiteindelijk zijn ze veilig en wel teruggekeerd, maar deze ervaring heeft op Paulien veel impact gehad. Vanaf toen is ze altijd goed voorbereid op pad gegaan. En verder heeft ze ook lessen geleerd dat het belangrijk is om te regelen dat je een nooddienst kunt bereiken en dat je de weersvoorspellingen goed in de gaten houdt. Loop zeker in het begin niet te moeilijke paden en luister naar je gevoel.

In de jaren die volgden heeft ze meerdere dingen gedaan en doet ze deze nog steeds. Zo past ze bijvoorbeeld op dieren en huizen in het buitenland, maakt ze meerdaagse kampeertochten in Schotland en Frankrijk. Ook de rest van Europa ontdekte ze. Haar ervaringen documenteerde ze en ze maakte er ook foto's bij. Hier verdient ze onderweg haar inkomsten mee. Ze is voor andere reisblogs gaan werken en zo werd ze op een gegeven moment op pad gestuurd naar Zwitserland door onder andere Elmar naar de Nendaz Trekking. Dat was een tocht van 4 dagen. Zij schreef het reisverhaal en de Rodense Marleen Annema was mee als fotograaf. Daar hoog in de bergen ontstond haar liefde voor de bergen en dus ook de huttentochten. “Er was niets fijner dan wakker worden in de bergen met gelijk een fantastisch uitzicht. En dat je hiermee ook nog eens geld kunt verdienen is natuurlijk helemaal geweldig.”

Het was uiteindelijk ook diezelfde Elmar die mij toen naar de Nendaz had gestuurd, die mij benaderde toen hij een boek wilde schrijven over huttentochten. De auteurs Elmar Teegelbeckers, Paulien van der Werf, Joy Hadders en Josien Verhoeckx hebben hun krachten gebundeld en delen in dit boek verhalen over hun tochten in Europa. In het boek vind je dan ook 17 huttentochten door de Alpen en de Pyreneeën en nog eens 58 suggesties voor nog meer tochten. De auteurs leggen uit hoe je je het beste voorbereidt, vertellen je over het huttenleven en wat je wel (en niet) mee moet nemen. Ze zijn van mening dat iedereen het kan, als je maar weet hoe! Zo heeft Paulien bijvoorbeeld heel erg hoogtevrees, waardoor ze routes heeft gekozen voor mensen die niet van hoogtes houden. Dus haar tochten zijn dan ook toegankelijker; ook voor de beginnende hiker.

“Vorig jaar zomer ging ik 1200 km lopen in Schotland en toen kreeg ik een blessure aan mijn voet. Ik ontdekte dat ik een ongelijke lengte in de benen heb en dat daardoor mijn voet overbelast werd. Hierdoor is er een stressfractuur ontstaan. Omdat ik niet meer kon lopen, heb ik van de nood een deugd gemaakt en ben ik gaan fietsen. Tijdens de revalidatie was ik weer veel in Roden en heb ik veel in de omgeving gefietst. Ik vond het grappig om te merken dat ik na al die jaren nog steeds nieuwe paadjes ontdek. Ik ben de omgeving waarin ik ben opgegroeid ook echt gaan herwaarderen.”

Voor morgen staat er alweer een nieuw avontuur op de planning; ze gaat een driedaagse tocht lopen van Hooghalen naar Gieten via het gebied van de Drentse Aa. Ze overnacht dan in duurzame Tiny Houses die in de bossen van Staatsbosbeheer staan. Deze route heeft voor haar een speciale betekenis omdat ze hier 6 jaar geleden ook haar eerste microavontuur heeft gedaan.

Het boek Huttentochten is online of via de regionale boekenwinkel te verkrijgen. Vind je het leuk om meer te lezen over de outdoor-avonturen van Paulien, kijk dan op www.outdoorinspiratie.nl  of zoek op ‘Outdoorinspiratie’ op Instagram.

Hoofdfoto© Merel Hoekstra