Gouden mijlpaal in Peize: 50e Avondvierdaagse feestelijk van start!

Maandagavond begon in Peize de vijftigste Avondvierdaagse. Het was prachtig weer en het dorp stond op z’n kop. Oud-schaatser Gerard Kemkers had de eer om het startsein te geven – niet met een pistool, maar met een flinke luchthoorn. De brink was feestelijk versierd en er hing een voelbare spanning in de lucht.

De organisatie had er maanden werk aan: een jubileum-app, speciale medailles, vlaggetjes, muziek, suikerspinnen, stempels, routes in alle kleuren en natuurlijk vrijwilligers. Ondanks die voorbereiding ging het vlak voor aanvang toch weer even mis. Dozen werden verplaatst in de veronderstelling dat er snoep in zat, maar het bleken glazen. De wandelroutes bleken opeens zoek en de paniek brak uit over de vraag waar Gerard nou eigenlijk moest staan. Gelukkig dacht hij zelf mee én bedacht ter plekke een slim systeem met een lint waarachter de deelnemers zich netjes opstelden.

Onderweg werd het pas echt levendig. In Roderwolde, onderdeel van de 10 kilometerroute, moesten vrijwilligers halsoverkop hun stempelpost omdraaien toen bleek dat de wandelaars van een andere kant kwamen dan verwacht. Stoelen, vlaggetjes, alles moest verplaatst worden. Ondertussen kwamen de eerste kinderen nieuwsgierig langs. Sommigen vroegen zich af of er bij elke 2,5 kilometer een stempelpost stond. Anderen wilden vooral weten hoeveel kilometer ze nu al gelopen hadden. En een jongen keek verlangend om zich heen, op zoek naar de beloofde suikerspin.

Er werd fanatiek gestempeld – met ouderwetse nummerstempels, die nog steeds razend populair zijn. Maar het moest wel precies gaan, want als je per ongeluk in het verkeerde vakje stempelde, dan volgde al snel een correctie van een oplettende wandelaar. De vingers van de vrijwilligers kleurden langzaam blauw van de inkt.

Terwijl de zon langzaam onderging, arriveerde de koffie met koek en werden de laatste deelnemers afgevinkt. Iemand vroeg zich af wie er eigenlijk jarig was met zo’n groot ‘50’-spandoek. Grietje zag haar kans schoon en paradeerde trots met een Abraham-sjerp. Even later volgde het sein: alleen ‘Beuving en Mensinga’ waren nog onderweg — plus, zo grapte iemand, een ‘vondeling’ die zich had aangesloten.

Bij Ensing werd de dag afgesloten met muziek van de Paiser Hopsingers en veel gelach. Vrijwilliger Hinnie merkte droog op dat ze vooral veel stempels had gezien, en nauwelijks mensen. Uiteindelijk bleken er 402 deelnemers te zijn: 318 op de 5 kilometer, 49 op de 10 kilometer en 35 dagkaarten. Eén stempelpaal bleek nog altijd zoek… en natuurlijk stond die, heel toepasselijk, in Roderwolde.

Een memorabele editie – met alles erop en eraan. Op naar de volgende vijftig jaar!