Nieuw-Roden walst in kraker over DIO Groningen in ware voetbalshow
Zaterdagmiddag in Nieuw-Roden. Het decor van een wedstrijd die op voorhand spannend leek: de nummer vier tegen de nummer drie. Maar wie alleen naar de ranglijst keek, werd door de werkelijkheid vakkundig op het verkeerde been gezet.
Het was DIO Groningen dat het bal mocht openen. Niet door een schitterende aanval, maar na een misverstand in de defensie van Nieuw-Roden: een stuiter, een aarzeling, een intikker. De 0-1 viel als een koude douche over de ploeg heen. Maar juist dat soort momenten doen soms iets met een elftal. De ruggen gingen recht, de blikken werden scherper.
En toen meldde hij zich: Mika Muskee (foto onder). De middenvelder stond waar een middenvelder hoort te staan en schoot de 1-1 met vaste voet tegen de touwen.Â
Maar DIO had ook nog wat in de tas. Een prachtige boogbal, sierlijk en venijnig, draaide langs keeper Cas van de Gruiter in de verre hoek: 1-2. En daar, precies dáár, kantelde alles.
Wat volgde, was Nieuw-Roden in zijn meest swingende gedaante. Niet het gehaaste, lange-ballenvoetbal van oude middagen, maar combinaties die over het veld gleden als penseelstreken. In een 5-3-2 systeem werden de Groningers van kastje naar muur gestuurd. Een publiek dat al jaren wachtte op zo’n middag, ging er eens goed voor zitten.
Chris Verbree (foto onder), nog zoekend naar zijn eerste doelpunt voor de club, dook voor een voorzet op en kopte de 2-2 binnen. Zijn vreugdekreet was tot op de parkeerplaats te horen. De opluchting werd bijna tastbaar.
Toen kwam de show van Muskee. Zijn tweede van de dag: strak, laag, precies en Nieuw-Roden stond voor. En voor rust zette Daan van Nimwegen (foto onder) de kroon op de eerste helft: 4-2. Een spitsengoal, eentje die vertrouwen ademt. Met een brede glimlach gingen de supporters aan de koffie. Ze wisten dat ze iets hadden gezien wat al lange tijd niet meer op het hoofdveld had gestaan.
De tweede helft dan. Vaak kruipt een tegenstander na rust nog even uit het moeras. Zo ook DIO, dat prompt een gigantische kans kreeg. Maar keeper Van de Gruiter redde met zijn scheenbeen, een redding die stiekem net zo belangrijk was als een doelpunt.
Daarna werd het weer Nieuw-Roden dat dicteerde. En hoe. Een aanval vanaf de zijkant, de bal naar Daan van Nimwegen, een subtiele pass naar Jeroen Gooyert (foto onder). Die speelde kort met Yaron IJtsma, kreeg hem terug en haalde vernietigend uit: 5-2. Een keeper kansloos, een team dat overliep van zelfvertrouwen.
En alsof het niet genoeg was, kreeg de middag zijn jonge glans. Senna Hut (foto onder), overgekomen van vv Roden, mocht eindelijk zijn eerste doelpunt voor zijn nieuwe club maken. Een volley die de netten deed bollen als een gespannen trommelvel: 6-2. Een prachtig moment voor een speler die zijn draai steeds beter lijkt te vinden.
Nieuw-Roden bleef hongerig. Sven Amsing (foto onder), eveneens overgekomen van Roden, soleerde op weergaloze wijze door twee man heen. Zijn lobpoging werd ruw om zeep geholpen door een charge van de Groningse keeper die menig scheidsrechter naar de achterzak zou hebben doen grijpen. Deze scheidsrechter niet. Later gaf hij toe het slecht te hebben gezien. Gelukkig bleef Amsing heel; de rode kaart had donkerrood mogen zijn.
In de 90ste minuut klonk het eindsignaal. De piepjonge ploeg van trainer Patrick van Nimwegen kreeg een warm applaus. De supporters zagen een wervelende show, een middag die nog lang zal worden naverteld aan de bar.
Donderdagavond om 20 uur wacht Haren. Vier punten voor, twee wedstrijden meer gespeeld. De koppositie ligt open, de spanning stijgt. En met dit Nieuw-Roden?
Komt dat zien, zouden we bijna fluisteren.
